Με το Λάκη
γνωριστήκαμε το καλοκαίρι του 2008 στην
αίθουσα αναμονής της αντιπροσωπείας ford. Περιμέναμε και οι δυό να τελειώσει ο
έλεγχος και το πρώτο σέρβις του ford mondeo
που είχαμε αγοράσει την προηγούμενη χρονιά.
Καμαρώναμε
και αλληλοθαυμαζόμαστε για την επιλογή μας και αφού το τερματίσαμε περάσαμε και
σε άλλα θέματα με κυρίαρχο την πολιτική.
Βρήκαμε ότι
και σε αυτόν τον τομέα είχαμε ταυτόσημες απόψεις, αφού και κείνος ήταν
κομματικό μέλος του ΣΥΡΙΖΑ.
Η αλήθεια
είναι ότι δεν συνεχίσαμε παραπέρα αυτή τη γνωριμία αλλά που και που
ανταλλάσσαμε τηλεφωνικά σκόρπιες κουβέντες και κάνα δυό-τρείς φορές όλα αυτά τα
χρόνια τα είπαμε κι από κοντά.
Το Σάββατο
με πήρε τηλέφωνο και με ρώτησε αν θα πάω στη συγκέντρωση να γιορτάσουμε τον ένα
χρόνο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Γέλασα και του είπα ότι αν θα πήγαινα να γιορτάσω
θα ήμουν σαν το σκύλο που ενώ πριν λίγο ο αφέντης του είχε δώσει δυο ξυλιές
εκείνο στη συνέχεια πήγε κοντά του, και κουνώντας την ουρά του άρχισε να του
γλείφει τα χέρια!
Γέλασε με το
ευφυολόγημα και μού είπε πως ούτε κι αυτός θα πάει αλλά παραμένει οπαδός, όχι
φανατικός, αλλά οπαδός!
Του είπα ότι
κι εγώ οπαδός παραμένω, επειδή ότι άλλο το θεωρώ ακόμα χειρότερο.
Κλείσαμε το
τηλέφωνο και συμφωνήσαμε να τα πούμε και από κοντά.
Για την
ιστορία να πω ότι το αυτοκίνητο που αγοράσαμε και οι δυο είναι 2000 cc και τα τέλη κυκλοφορίας τότε ήταν 372 ευρώ,
που στη συνέχεια πήγαν στα 660 και ο ΣΥΡΙΖΑ τα έφτασε στα 690. Να πω ακόμα ότι
όταν το αγοράσαμε δεν είχε τα 215 ευρώ φόρο πολυτελείας, και που για φέτος δεν
ξέρω πόσο θα πάει…
Τη μείωση
των 70ευρώ από τη σύνταξη δεν την αναφέρω επειδή αυτό έγινε για να
διασώσουμε το σύστημα υγείας. Ελπίζω να το σώσαμε πέρυσι και να μη χρειαστεί να
το ξανασώσουμε φέτος!
Μετά απ΄ όλα
αυτά δεν θέλω να μου πεις ότι δεν έχω
δίκιο που παραπονιέμαι αφού στη Βουλγαρία και στις υπόλοιπες χώρες της πρώην
σοβιετίας οι συντάξεις κυμαίνονται από 100-300 ευρώ.
Και δεν θέλω
να μου το πεις όχι γιατί είναι ψέμα αλλά γιατί βαρέθηκα να το ακούω από την
τρόικα και τους ευρωπαίους εταίρους μας.