Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Ελέω ονόματος...

Λένε πως η σιωπή είναι χρυσός και ο άρχοντας της Ραφήνας το πίστεψε και από τη μέρα που έχασε τον πρωθυπουργικό θώκο δεν έβγαλε μιλιά.
Δεν ξέρω πόση αλήθεια έχει το γνωμικό, όμως εγώ ποτέ δεν είχα συμφωνήσει με αυτό και πίστευα για αυτούς που στέκονται σοβαροί και δεν μιλάνε αυτό που διηγούνταν ο Λουντέμης σε ένα του βιβλίο.
Έγραφε ο Λουντέμης πως στο καφενείο ενός  χωριού βρισκόταν με κάποιο φίλο και σε κάποια στιγμή παρατήρησε ότι ανάμεσα στους θαμώνες που άλλοι έπαιζαν χαρτιά, άλλοι φωνασκούσαν και άλλοι πίναν τον καφέ τους ανταλλάσοντας  κουβέντες χαμηλόφωνα, βρισκόταν και ένας τύπος αμίλητος.
>>Πολύ σοβαρός αυτός ο τύπος εκεί στη γωνιά, γύρισε και είπε στο φίλο του, δεν έχει ανοίξει το στόμα του όση ώρα βρισκόμαστε εδώ.
>>Α, αυτός εκεί λες. Είναι ο τρελός του χωριού, τον πληροφόρησε ο άλλος.
Δεν είναι ασφαλώς ο τρελός του χωριού ο -ελέω ονόματος- τέως πρωθυπουργός, αλλά αν τον έβλεπα στο καφενείο του χωριού και δεν τον γνώριζα θα θυμόμουν το Λουντέμη.
Δεν είναι ούτε και ο έτερος -ελέω ονόματος κι αυτός- νυν πρωθυπουργός ο τρελός του χωριού, όχι γιατί αυτός μιλάει αλλά γιατί ενώ δείχνει να χαζοφέρνει μάλλον μας δουλεύει όλους και μας οδήγησε στη χρεοκοπία περισσότερο από ανικανότητα και λιγότερο από έλλειψη εξυπνάδας.
Και βέβαια εδώ μπαίνει το ερώτημα, γιατί τον ανέχονται οι υπόλοιποι στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ;
Δεν μπορεί  όλοι εκεί μέσα να είναι ανίκανοι και κουτοί και σίγουρα θα έχουν τους λόγους τους.
Ειλικρινά, πρέπει να μας είναι αδιάφορη η αιτία που οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ  στηρίζουν αυτόν τον εντελώς ακατάλληλο άνθρωπο  για το ρόλο του πρωθυπουργού. Εκείνο που πρέπει να ενδιαφέρει το λαό είναι το καταστροφικό αποτέλεσμα που έφερε στη χώρα αυτή τους η στάση. 
Και πρέπει να τιμωρηθούν.
Όχι με αυγά και γιαούρτια (χρήσιμα ενίοτε κι αυτά), αλλά με την ψήφο μας.  Δεν πρέπει ούτε ένας από όλους αυτούς να ξαναμπεί στη βουλή, και επιτέλους κάποτε πρέπει να μάθουμε να επιλέγουμε και πρόσωπα και σχήματα που θα μας εκπροσωπούν. Το να ψηφίζεις τους Μαγούφηδες και μετά να τους γρονθοκοπείς δεν είναι δείγμα εξυπνάδας ούτε παλικαριάς. Είναι δείγμα  έλλειψης  σωστής κρίσης με ψήγματα βλακείας.
Άσε δηλαδή που αν το παίζεις και σοβαρός μπορεί να θεωρηθείς και ο τρελός του χωριού…

ΥΓ. από την προτροπή μου για άρνηση ψήφου στους νυν βουλευτές του ΠΑΣΟΚ εξαιρώ τον Μίμη Ανδρουλάκη, ο οποίος πρέπει οπωσδήποτε να ξανακάτσει στα βουλευτικά έδρανα, επειδή το κοινοβούλιο έχει ανάγκη από έναν γελωτοποιό.

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Καιρός να τα μαζεύουν

Αφού καυτηρίασε με αυστηρή γλώσσα τα επεισόδια που δεν επέτρεψαν την παρέλαση στην Θεσσαλονίκη, ο πρόεδρος της δημοκρατίας, συνέχισε λέγοντας: λυπάμαι γιατί είναι και νέα παιδιά.

Και τι περίμενες δηλαδή κύριε πρόεδρε, να βγούνε οι συνομίλικοί σου να εναντιωθούν στη νέα σημερινή κατοχή;
Ο ίδιος, νωρίτερα, είχες δηλώσει ότι βγήκες δεκαπέντε χρόνων να πολεμήσεις τον κατακτητή, και πολύ καλά έκανες, γιατί αν περίμενες από τη γερουσία να ξεσηκωθεί τώρα θα ντρεπόσουν για τη χαμένη σου νιότη…
Και μια και αναφέρθηκες στους αγώνες της νιότης σου, μήπως θα ήταν χρήσιμο να κλείσεις την καριέρα σου με μια ακόμα πράξη ηρωισμού και θάρρους;
Μια παραίτηση από τον προεδρικό σου θώκο μπορεί να σου στερήσει το παχυλό μισθό, αλλά θα σου ανοίξει διάπλατα τις πύλες τις ιστορίας και θα φιγουράρεις πλάι σε όσους στάθηκαν όρθιοι όταν οι άλλοι προσκυνούσαν…
Αν δεν έχεις τα κότσια να το κάνεις τουλάχιστον μην κατηγορείς τους νέους που, από καθήκον και μόνο, πρέπει να εναντιώνονται σε κάθε μορφής άδικη εξουσία, γιατί είναι άδικη η εξουσία που ασκείτε εσείς και η κυβέρνηση που σας στηρίζει, κύριε πρόεδρε.

Πέρα από όλα αυτά, πρέπει να δηλώσω ότι πολύ το καταχάρηκα που σε ολόκληρη τη χώρα βγήκε ο λαός (έστω ένα κομμάτι του λαού) στους δρόμους για να σταματήσει τις παράτες και τις φανφάρες, κατάλοιπα άλλων εποχών και άλλων αναγκών…
Το μόνο σίγουρο είναι ότι το πράμα θα έχει και συνέχεια, μέχρι να το καταλάβουν οι κυβερνώντες ότι είτε είναι προδότες (που δεν το πιστεύω), είτε είναι ανίκανοι (που το πιστεύω), πρέπει να φύγουν, γιατί όσο κάθονται μόνο ζημιά κάνουν στη χώρα και στο λαό.














Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011

Αν όχι τώρα,πότε;

Αντί να κάτσουν στο ΚΚΕ να δουν τι μπορούν να κάνουν ώστε να ενωθεί η αριστερά και ενωμένη να προτείνει λύσεις ρεαλιστικές για την έξοδο από την κρίση, ψάχνουν να βρουν τρόπους για να διατηρήσουν τη μίζερη εκλογική τους κυριαρχία στο χώρο.

Ένας από αυτούς τους τρόπους είναι και το πανηγύρι που στήσαν για να μας κάνουν γνωστό ότι αναγνωρίζουν τα λάθη του παρελθόντος και αποκαθιστούν τη μνήμη των Ζαχαριάδη Βελουχιώτη και Βαβούδη.
Εντάξει, καλό να αναγνωρίζεις τα λάθη του παρελθόντος, μήπως όμως θα ήταν καλύτερα να αναγνωρίσεις και τα λάθη του παρόντος, σταματώντας αυτή τη γελοία τακτική των χωριστών συγκεντρώσεων;
Δεν ξέρω, αλλά κάτι μου λέει ότι στο ΚΚΕ δεν υπάρχει ούτε στο βάθος του μυαλού του η προοπτική να αναλάβει, με άλλες προοδευτικές δυνάμεις εννοείται, τη διακυβέρνηση της χώρας.
Και πώς να υπάρχει στο μυαλό τους κάτι τέτοιο, όταν η Παπαρήγα δήλωσε, σε απάντηση ανάλογης πρότασης του Τσίπρα, ότι μια τέτοια προοπτική είναι ουτοπική και πως μια τέτοια κυβέρνηση που δεν θα έχει στα χέρια της την οικονομία τίποτα δεν μπορεί να πετύχει!
Στη συνέχεια είπε πως μια κυβέρνηση των ¨προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων¨ δεν θα έχει καμιά τύχη αφού οι συνθήκες είναι ανώριμες για κάτι τέτοιο και τα μονοπώλια αφού θα ανασυνταχτούν θα θελήσουν να πάρουν εκδίκηση, και ο λαός που θα είναι ανέτοιμος θα απογοητευτεί και θα φουντώσει το κίνημα της κατσαρόλας.
Ναι, έτσι, ή περίπου έτσι, τα είπε!
Και λέω εγώ, που ήμουν νιός και γέρασα : μα πότε στο διάολο θα ωριμάσει αυτός ο λαός και οι συνθήκες;
Όχι τίποτα άλλο δηλαδή αλλά μη βγουν ξανά μετά από καμιά εβδομηνταριά χρόνια και πουν ότι είχαν κάνει λάθος τότε (σήμερα) και δεν είχαν πάρει χαμπάρι ότι ήταν ώριμες οι συνθήκες και άφηναν το ΓΑΠ να ξεπουλάει το λαό και τη χώρα.
Με λίγα λόγια, και για να μη κρυβόμαστε πίσω από κούφια λόγια, θεωρίες, και τσιτάτα: υπάρχει εναλλακτική αριστερή πρόταση διακυβέρνησης ή απλά λέμε (σαν το λαγό του γνωστού ανέκδοτου) και καμιά μαλ…. για να περνά η ώρα, και να συντηρούμε βεβαίως και το μαγαζί μας;
Ο λαός, πάντως, είναι σίγουρο ότι περιμένει την αριστερά να βγει από το καβούκι της και να διεκδικήσει στα ίσα την εξουσία κι αν η αριστερά, το ΚΚΕ δηλαδή, δεν το κάνει τώρα ας μη κατηγορεί το λαό για ανωριμότητα αλλά τον εαυτό του και την ανικανότητά του να βλέπει να σχεδιάζει και να πράττει…
Στο τέλος-τέλος, αν όχι τώρα πότε;