ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΟΡΥΦΗΣ

Θα μπορούσες να την πεις και συνάντηση κορυφής αλλά δεν τη λες αφού η κορυφή προϋποθέτει και κάποιο πολιτικό ανάστημα που εδώ μάλλον δεν υπάρχει.

Παρόλα αυτά η συνάντηση Αλαβάνου- Λαφάζανη έγινε και μακάρι αυτό να έχει και αντίκρισμα στους ψηφοφόρους της αριστεράς ώστε να ανοίξει σε τούτο το σχηματισμό την πόρτα της βουλής.

Βέβαια υπάρχει και το θεώρημα που λέει ότι με παλιά υλικά δεν χτίζεις καινούρια οικοδομή, άντε το πολύ να κάνεις κάποιο μερεμέτι στον ετοιμόρροπο τοίχο.

Θα μπορούσε όμως στη συνάντηση να συμμετείχε και η Ζωή μπας και χτιζόταν κάτι ποιο στέρεο. Από ό,τι όμως δείχνουν τα πράματα η εν λόγω την έχει δει από καιρό αρχηγός και δύσκολα θα μπορούσε να συμφωνήσει με οποιονδήποτε, πέρα από τον εαυτό της και τις ιδεοληψίες της.

Κατά τα λοιπά η κυβέρνηση προχωράει προσπαθώντας να αποφύγει τρικλοποδιές και εμπόδια από αντιπολίτευση, καναλάρχες και εσχάτως από τους ρασοφόρους.

Μακάρι να τα καταφέρει και να μη χρειαστεί να ρίξει κι άλλο νερό στο κρασί της, ώστε να αναθαρρήσουμε κι όλοι εμείς που συνεχίζουμε να πιστεύουμε αυτή η κυβέρνηση είναι ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ  και όχι μια σύντομη παρένθεση για να ξανάρθει πιο άγρια η δεξιά.

ΕΝΑ ΚΕΡΙ ΔΕΝ ΦΤΆΝΕΙ

 

Καλή και έξυπνη η κίνηση της προέδρου του κόμματος ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ να συναγωνιστεί τον Τσίπρα στο αίσθημα αφοσίωσης και πίστης στα ιδανικά του χριστιανισμού αλλά μάλλον δεν θα της βγει.

Θα έπρεπε να προχωρήσει σε κάτι πιο δυναμικό και μιας και νέες ιδέες δεν υπάρχουν για να τσιμπήσει το απηυδισμένο πόπολο μια λύση θα ήταν να πορευθεί χέρι-χέρι  με τη συντρόφισσα  Ραχήλ, και παραμάσχαλα την εικόνα του άγιου Παΐσιου, στα αναμμένα κάρβουνα εν είδει αναστενάρισσας.

Δεν είναι βέβαιο ότι θα πιάσει το κόλπο αλλά δεν βλέπω τι άλλο θα μπορούσε να κάνει προκειμένου να προσελκύσει τους πιστούς αφού το κερί από μόνο του δεν φέρνει αποτελέσματα, άσε που θεωρείται ξεπερασμένο και τετριμμένο.

ΠΟΣΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ;

Σε πείσμα της πολιτικής λιτότητας και σε επιβεβαίωση του άλλου που έλεγε ότι λεφτά υπάρχουν κατάφερα φέτος  για δέκα μέρες να κάνω διακοπές σε ένα αγαπημένο τόπο σε παραλιακό χωριό λίγο έξω από το Ναύπλιο.

Τη δεύτερη μέρα κι ενώ απολάμβανα ένα φραπέ παγωμένο, κυριολεκτικά όμως αφού αντί για νερό το ποτήρι ήταν γεμάτο παγάκια(!), βλέπω στο διπλανό τραπέζι να με κοιτάζει κάποιος συνομήλικος περίεργα.

Με μιας ταυτόχρονα και οι δυό φωνάξαμε ο ένας το όνομα του άλλου: -Κουκλίτη! -Τάκη!

Ήταν ο φίλος που η τελευταία φορά που είχαμε πιει καφέ παρέα θα ήταν κοντά  πριν δέκα χρόνια στη βεράντα του εξοχικού του σπιτιού στην Ερέτρια.

Θυμάμαι τότε που μου έλεγε ότι καλύτερα είσαι εσύ που δεν έχεις εξοχικό και πας όπου θέλεις κάθε φορά, παρά εγώ που θέλω δεν θέλω έρχομαι εδώ επειδή πρέπει να ανοίγω και το σπίτι για να μη γεμίσει αράχνες.

Θυμήθηκα αυτή του την κουβέντα και τον ρώτησα αν ζήλεψε όλους εμάς που δεν έχουμε εξοχικό και γνωρίζουμε κι άλλους τόπους κι έτσι αποφάσισε κι αυτός να μας ακολουθήσει κλείνοντας το εξοχικό και να πάρει τους δρόμους.

Γέλασε και μου είπε ότι κοντά έπεσα.

Φίλε μου, συνέχισε, μέχρι το 1998 που έχτισα το εξοχικό στην Ερέτρια δεν ήξερα πόσους συγγενείς γνωστούς και φίλους είχα. Κάθε καλοκαίρι το σπίτι ήταν γεμάτο από κόσμο. Έφευγε η μια παρέα και έρχονταν η άλλη. Η γυναίκα μου στην κουζίνα κι εγώ στην ψησταριά να ψήνω στη σχάρα παϊδάκια

, μπριζόλες, μπιφτέκια και ό,τι άλλο βάζει ο νους σου.

Πέρυσι αποφάσισα να σκίσω τη γάτα και αντί για την Ερέτρια βρέθηκα στην Πρέβεζα.

Ήταν η πρώτη φορά που κατάλαβα τι σημαίνουν διακοπές και φέτος είναι η δεύτερη. Στο εξοχικό καλοκαίρι πια ποτέ, μόνο το χειμώνα!

Ευτυχώς, του είπα, που εγώ δεν έμεινα ποτέ στο σπίτι κι ούτε δοκίμασα τις ψηστικές σου ικανότητες γιατί τώρα θα ένιωθα ένοχος.

Ξαναγέλασε και μου είπε ότι αν ήμουν από αυτούς με το που θα με έβλεπε θα γύρναγε την πλάτη και θα έστριβε στη γωνία. Άλλωστε, συνέχισε, οι τύποι που τον θυμόταν κάθε καλοκαίρι αποκλείεται να πηγαίνουν κάπου για διακοπές και να βάλουν το χέρι στην τσέπη, οπότε περίπτωση να τρακάρει με κάποιον τέτοιον μάλλον δεν υπάρχει.

Και που μένεις; με ρώτησε.

Εδώ στου … του είπα, σε δωμάτιο που έχει και κουζίνα.

Μα κι εγώ εκεί μένω, και ακριβώς το έκανα επειδή έχει και κουζίνα γιατί στην ηλικία μας, πέρα από το οικονομικό, δεν μπορείς να τρως σε καθημερινή βάση ότι σου σερβίρουν έξω.

Έχω και τάβλι μου λέει όποτε θα έρχεσαι τα απογεύματα να παίζουμε και να πίνουμε κάνα ουζάκι.

Θα έρχομαι, του απάντησα, αλλά με την προϋπόθεση ότι το ούζο θα συνοδεύεται με μεζέ που θα ψήνεις στη σχάρα!

-Τη σχάρα την άφησα στην Ερέτρια φίλε και το ούζο πίνεται άνετα με ελιά και τυράκι!

Γελάσαμε.

Αν ήταν παραμύθι θα το έκλεινα με το ¨κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα¨.

Δεν είναι όμως και εύχομαι σε όλους καλό φθινόπωρο.  

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ

Η εγκύκλιος που έστειλε το υπουργείο παιδείας, ενόψει της έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς, δεν αναφέρει πουθενά  ότι η προσευχή προηγείται υποχρεωτικά της έναρξης των μαθημάτων. Ούτε βέβαια και αναφέρει ότι απαγορεύεται αλλά μάλλον το αφήνει στη διακριτική ευχέρεια των διδασκόντων αν και πως θα γίνεται αυτό.

Με βάση αυτή την εγκύκλιο ξεσάλωσαν οι απανταχού θεματοφύλακες των ιερών και οσίων της φυλής αξιώνοντας, για μια ακόμα φορά, την εκδίωξη του ¨άθεου¨ υπουργού παιδείας. Μέχρι εδώ καλά, αφού δεν περίμενε κανείς από τους δεξιούς τελάληδες και τις παραφυάδες τους να συμφωνήσουν με τέτοια εγκύκλιο. Το κακό είναι ότι έγινε το έλα να δεις στα μιντια από τους συριζαίους οι οποίοι προσπαθούν να πείσουν όλους αυτούς τους θεοσεβούμενους ότι ο υπουργός δεν απαγορεύει την προσευχή και ότι τον… συκοφαντούν!

Αντί δηλαδή να τραβήξουν το αυτί του Φίλη ο οποίος δεν αναφέρει καθαρά ότι η προσευχή ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΕΤΑΙ για  λόγους αξιοπρέπειας, και όχι μόνο, τον υπερασπίζονται για την ασάφειά του και ορισμένοι τον κατηγορούν κιόλας επειδή δεν αντέγραψε την εγκύκλιο των περασμένων χρόνων.

Λοιπόν, αδέρφια κάτι δεν πάει καλά με το πλεούμενο που λέγεται σύριζα.

Να συμφωνήσουμε (λέμε τώρα…) ότι στο οικονομικό εφαρμόζει τα μνημόνια που υπέγραψαν οι προηγούμενοι πετσοκόβοντας μισθούς και συντάξεις μη μπορώντας να κάνει διαφορετικά. Στο θέμα το εκκλησιαστικό τι την εμποδίζει (την κυβέρνηση)  να θυμηθεί ότι είναι κόμμα της αριστεράς και να προχωρήσει στο αυτονόητο βάζοντας τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του;

Ακόμα-ακόμα γιατί επιτρέπει τη συνέχιση της είσπραξης ενός ευρώ σε κάθε τηλεφώνημα  για το κλείσιμο ραντεβού με τους γιατρούς του ΕΣΥ ή όπως αλλιώς το έχουν βαφτίσει;

Το ένα ευρώ ανά συνταγή το αφήνω γιατί αυτό έτσι κι αλλιώς στην καλυτέρευση των υπηρεσιών υγείας πηγαίνει…

Η εικόνα πάντως αυτού του ανεκδιήγητου υπουργού που ενώ περικόπτει τις συντάξεις προσπαθεί με αλχημείες να ισχυριστεί το αντίθετο είναι όλα τα λεφτά.

Με την απαραίτητη γραβάτα και το ασορτί μαντηλάκι στο πέτο βγήκε στο κρατικό κανάλι έχοντας κάνα δυό εικόνες της παναγιάς πίσω του (να μας φυλάει από κάτι τέτοιους τύπους) και μας γάνωσε το κεφάλι με τις ασυναρτησίες του.

Βλέποντάς τον έκανα (για μια ακόμα φορά) τη σκέψη αν αυτός είναι σε λάθος κόμμα ή εγώ έχω χάσει το μπούσουλα…

 

ΤΗΣ ΕΦΟΡΙΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

 

Δεν το συνηθίζω να βγαίνω τα Σαββατοκύριακα επειδή σέβομαι τους εργαζόμενους που εκείνες τις μέρες έχουν ελεύθερες  και μπορούν να μπουν στο αυτοκίνητο και να πάνε όπου ονειρεύονται όλοι την εβδομάδα σκυμμένοι στη δουλειά. Συνταξιούχος εγώ, σκέφτομαι, μπορώ όποια άλλη μέρα της εβδομάδας να βγω χωρίς να χρειάζεται να επιβαρύνω την κυκλοφορία.
Μεταξύ μας, αποφεύγω να κυκλοφορώ αυτές τις μέρες επειδή φοβάμαι ακριβώς αυτούς τους οδηγούς που κυκλοφορούν μόνο τα Σαββατοκύριακα και γενικά τις αργίες…

Αυτή την Κυριακή όμως ο καιρός ήταν υπέροχος και είπα με τη σύζυγο να πάμε σε κάποια παραλιακή  ψαροταβέρνα να απολαύσουμε τον ελαφρύ  κυματισμό της θάλασσας τρώγοντας καλαμαράκια.

Ωραίο το μαγαζί, η κυρία που μας σέρβιρε ευγενέστατη και τα εδέσματα υπέροχα.

Τελειώσαμε το φαγητό και ζήτησα το λογαριασμό.  Μας τον έφερε με συνοδεία γλυκού.

Το ποσό του λογαριασμού  37€ αλλά ήταν γραμμένος σε μπακαλόχαρτο.
Της ζήτησα νόμιμη απόδειξη και ευγενέστατη την έφερε με ένα πλατύ χαμόγελο.
Την πήρε η γυναίκα μου και την έβαλε στην τσάντα.

Σήμερα ζήτησα την απόδειξη από τη σύζυγο να τη βάλω στο φάκελο όπου κρατάω και τις υπόλοιπες για να εξασφαλίσω το αφορολόγητό μου και να τις επιδείξω όλος καμάρι στον έφορο που κάποια στιγμή (όταν κι αν…) θα μου τις ζητήσει.

Κοιτάζω το ποσό και βλέποντας ότι έγραφε 61,50€ σκέφτηκα ότι η ευγενέστατη κυρία μας έκανε έκπτωση-περίοδος εκπτώσεων γαρ… Κοιτώντας προσεκτικότερα είδα ότι η ημερομηνία που αναγραφόταν ήταν η 17/1/2016 και όχι η 31/1/2016.
Στεναχωρήθηκα. Όχι γιατί μου έδωσε απόδειξη κάποιου άλλου κάποιας άλλης μέρας αλλά γιατί της στέρησα την απόδειξη που ποιος ξέρει πόσες φορές θα την είχε δώσει σε άλλους και κείνοι θα την αφήναν στο τραπέζι. Παρηγορούμαι με τη σκέψη ότι τουλάχιστον της έμεινε η δική μου να τη δώσει σε κάποιον άλλο ¨περίεργο¨ πελάτη.

Θα μπορούσε κάποιος να μου πει ότι ασχολούμαι με τριτεύοντα πράγματα και όχι με τα σοβαρά και τα μεγάλα σαν κι αυτό που έγινε χτες με τον στενό συνεργάτη του Σαμαρά, ο οποίος υποχρεώθηκε να καταβάλει το ποσό των 3,3 εκατομμυρίων ευρώ για να αποφύγει τη φυλακή.

Εντάξει, αυτά είναι γεγονότα μεγάλα με τα οποία ασχολούνται οι μεγάλοι δημοσιογράφοι, αλλά μιας και το έθιξα το θέμα να θυμίσω πως όταν βρέθηκε το όνομα του συνεργάτη του στη συγκεκριμένη λίστα, ο τέως πρωθυπουργός είχε πει ότι ¨μακάρι να είχαμε στη χώρα δέκα Παπασταύρους¨!

Εγώ να προσθέσω, συμφωνώντας με το Σαμαρά, ότι μακάρι να είχαμε πεντακόσιους Παπασταύρους, γιατί με τα ποσά που θα εισέπραττε το δημόσιο θα βγαίναμε κι από το μνημόνιο.

ΤΙ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΣΕΙΣ…

 

Με το Λάκη γνωριστήκαμε το καλοκαίρι του 2008 στην  αίθουσα αναμονής της αντιπροσωπείας ford. Περιμέναμε και οι δυό να τελειώσει ο έλεγχος και το πρώτο σέρβις  του ford mondeo  που είχαμε αγοράσει την προηγούμενη χρονιά.

Καμαρώναμε και αλληλοθαυμαζόμαστε για την επιλογή μας και αφού το τερματίσαμε περάσαμε και σε άλλα θέματα με κυρίαρχο την πολιτική.

Βρήκαμε ότι και σε αυτόν τον τομέα είχαμε ταυτόσημες απόψεις, αφού και κείνος ήταν κομματικό μέλος του ΣΥΡΙΖΑ.

Η αλήθεια είναι ότι δεν συνεχίσαμε παραπέρα αυτή τη γνωριμία αλλά που και που ανταλλάσσαμε τηλεφωνικά σκόρπιες κουβέντες και κάνα δυό-τρείς φορές όλα αυτά τα χρόνια τα είπαμε κι από κοντά.

Το Σάββατο με πήρε τηλέφωνο και με ρώτησε αν θα πάω στη συγκέντρωση να γιορτάσουμε τον ένα χρόνο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Γέλασα και του είπα ότι αν θα πήγαινα να γιορτάσω θα ήμουν σαν το σκύλο που ενώ πριν λίγο ο αφέντης του είχε δώσει δυο ξυλιές εκείνο στη συνέχεια πήγε κοντά του, και κουνώντας την ουρά του άρχισε να του γλείφει τα χέρια!

Γέλασε με το ευφυολόγημα και μού είπε πως ούτε κι αυτός θα πάει αλλά παραμένει οπαδός, όχι φανατικός, αλλά οπαδός!

Του είπα ότι κι εγώ οπαδός παραμένω, επειδή ότι άλλο το θεωρώ ακόμα χειρότερο.

Κλείσαμε το τηλέφωνο και συμφωνήσαμε να τα πούμε και από κοντά.

Για την ιστορία να πω ότι το αυτοκίνητο που αγοράσαμε και οι δυο είναι 2000 cc  και τα τέλη κυκλοφορίας τότε ήταν 372 ευρώ, που στη συνέχεια πήγαν στα 660 και ο ΣΥΡΙΖΑ τα έφτασε στα 690. Να πω ακόμα ότι όταν το αγοράσαμε δεν είχε τα 215 ευρώ φόρο πολυτελείας, και που για φέτος δεν ξέρω πόσο θα πάει…

Τη μείωση των 70ευρώ  από τη σύνταξη  δεν την αναφέρω επειδή αυτό έγινε για να διασώσουμε το σύστημα υγείας. Ελπίζω να το σώσαμε πέρυσι και να μη χρειαστεί να το ξανασώσουμε φέτος!

Μετά απ΄ όλα αυτά  δεν θέλω να μου πεις ότι δεν έχω δίκιο που παραπονιέμαι αφού στη Βουλγαρία και στις υπόλοιπες χώρες της πρώην σοβιετίας οι συντάξεις κυμαίνονται από 100-300 ευρώ.

Και δεν θέλω να μου το πεις όχι γιατί είναι ψέμα αλλά γιατί βαρέθηκα να το ακούω από την τρόικα και τους ευρωπαίους εταίρους μας.

ΕΙΝΑΙ ΒΛΑΚΕΣ Ή ΠΟΝΗΡΟΙ;

Πολλοί από τους αξιωματούχους της κυβέρνησης, και όχι μόνο, λένε ότι δεν μπορεί να γίνει περικοπή των συντάξεων των 600 ευρώ επειδή με αυτά τα λεφτά ο συνταξιούχους συντηρεί άνεργα παιδιά και πληρώνει φροντιστήρια για τα εγγόνια.
Να  πει κάποιος σε αυτούς τους ανόητους ότι  με 600,άντε και 1000 ευρώ το μήνα, ο συνταξιούχος ούτε τα φάρμακά του δεν μπορεί να αγοράσει, όχι να συντηρήσει και να σπουδάσει παιδιά και εγγόνια.

Τέτοια επιχειρήματα φέρνουν αντίθετα αποτελέσματα προς τους δανειστές οι οποίοι μπορούν άνετα να σου πουν ότι η σύνταξη δίνεται για να επιζήσει ο συνταξιούχος. Για τις σπουδές των παιδιών είναι υπεύθυνοι οι γονείς οι οποίοι αν δεν έχουν δουλειά να πάνε να βρουν και όχι να συντηρούνται από τη σύνταξη πατεράδων και μανάδων.

Ο συνταξιούχος των 600-1000 ευρώ μπορεί με κάποια μικρή προσπάθεια να πάρει ένα πακέτο τσιγάρα στο άνεργο παιδί του και ένα γλειφιτζούρι στο εγγόνι. Τα υπόλοιπα περί συντήρησης του άνεργου παιδιού και σπουδές του εγγονού είτε είναι βλακείες είτε λέγονται σκόπιμα για να μας πείσουν ότι ένας συνταξιούχος μπορεί  να ζήσει με 100-200 ευρώ το μήνα.

Προσωπικά δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα αν αυτοί που χρησιμοποιούν αυτό   το επιχείρημα το κάνουν σκόπιμα ή από βλακεία. Κλείνω προς την πρώτη περίπτωση γιατί αδυνατώ να πιστέψω ότι άνθρωποι σαν τον Τσακαλώτο, που άκουσα τελευταία να εκστομίζει αυτή την παπάρα, είναι βλάκες.

Έτσι κι αλλιώς όμως καιρός να σταματήσει να περιφέρεται στα κανάλια αυτό το επιχείρημα γιατί είναι τόσο χοντροκομμένο που και δεν πουλάει αλλά και εκθέτει εκείνον που το χρησιμοποιεί.