Πάντα από το
κακό υπάρχει και το χειρότερο κι αυτό είναι κάτι που όποιος το θυμάται και το
επικαλείται περνά τα βάσανα και τα εμπόδια της ζωής με αισιοδοξία και λιγότερη
γκρίνια.
Είμαι αυτού του
δόγματος και αν καμιά φορά παρασύρομαι και βγάζω αφρούς με όσα στραβά και
ανάποδα βλέπω και αντικρίζω σύντομα επανέρχομαι και σκέπτομαι πόσο χειρότερα θα
ήταν τα πράγματα αν…
Αν λόγου χάρη
αντί της Φώφης εκλεγόταν ο Λοβέρδος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ή ο έτερος καλαμοκαβαλάρης που από νωρίς άρχισε να
φαντασιώνεται τον εαυτό στρατηλάτη έτοιμο να εκπορθήσει κάστρα και να συντρίψει
ανεμόμυλους σαν άλλος Δον Κιχώτης.
-Και τι σε
νοιάζει εσένα το ποιος θα ηγείται ενός κόμματος που είναι σε διάλυση και που βρίσκεται
μακριά από τις ιδεολογικές σου ανησυχίες και αναζητήσεις; θα μπορούσε να πει
κάποιος.
Ε πως! Αν ήταν
στη Μποτσουάνα ποσώς θα με ένοιαζε, αλλά όταν αυτό συμβαίνει στη χώρα που ζω
σαφώς και με νοιάζει το ποιον θα βλέπω και θα ακούω, θέλω δε θέλω, πρωί
μεσημέρι και βράδυ να μου πρήζει τα ..αυτιά με το πώς και τι θα έκανε αυτός
(για να με σώσει) αν ήταν στη θέση του άλλου…
Ζούμε όμως
στιγμές και ώρες κρίσιμες και οι διαπραγματεύσεις με τους τοκογλύφους δε
δείχνουν να βαδίζουν προς αίσιο τέλος και το να ασχολείται κανείς με το ποιος
ηγείται στο ολίγο από ΠΑΣΟΚ φαντάζει κάπως αστείο.
Θα μπορούσε όμως
να ήταν ακόμα χειρότερα τα πράγματα αν αυτή την ώρα σας μιλούσα αντί για τη νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ
να σας έλεγα για το όραμα του Μελισσανίδη για μια μεγάλη ΑΕΚ σε ένα μεγάλο
γήπεδο που θα το λένε Αγιά Σοφιά!
1 σχόλιο:
Ε, ναι. Σε αυτή την περίπτωση, θα τσακωνόμασταν, φίλε μου. Χεχεχε!
Δημοσίευση σχολίου