Ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο; είχε αναρωτηθεί κάποτε ο γέρων Καραμανλής ο μετέπειτα επονομαζόμενος και εθνάρχης.
Λοιπόν, δεν ξέρω ποιος κυβερνούσε τότε, αλλά σήμερα κυβερνάει η εκκλησία.
Η ζωή μας περιστρέφεται μέσα και γύρω από αυτήν και τους ιερούς της κανόνες.
Και τι λένε αυτοί οι κανόνες; Πολλά και διάφορα, που αφήνουν αδιάφορους τους πολλούς. Δεν θα απαριθμήσω όλα όσα αναγκαζόμαστε να υφιστάμεθα όλοι, πιστοί και μη πιστοί του δόγματος, αλλά θα σταθώ στο πρόγραμμα των τηλεοπτικών καναλιών, ιδιωτικών και κρατικών, που όλη τη ¨μεγάλη βδομάδα¨ μας πρήζουν τα αυτιά με υμνωδίες και εξιστόρηση παραμυθιών.
Εκπομπές λόγου, μουσικά προγράμματα και σίριαλ που βγάζουν γέλιο (όσο βγάζουν…) απαγορεύονται, γιατί πρέπει όλοι να ζούμε το μεγάλο δράμα της σύλληψης και της σταύρωσης του γιου του θεού!
Μιας σύλληψης και μιας σταύρωσης που ποδοσφαιρικά θα την ορίζαμε ως σικέ αφού η ανάσταση είναι προδιαγραμμένη…
Και ναι μεν αυτή η ιστορία για όσους την ασπάζονται είναι σεβαστή και δεν μας πέφτει και λόγος.
Μας πέφτει όμως λόγος όταν θέλουν να μας επιβάλουν με το ζόρι τις δοξασίες τους, εξαναγκάζοντάς μας να παίρνουμε μέρος σε κάτι που δεν μας αφορά.
Μακάρι κάποτε να σταματήσει αυτή η υποκριτική θλίψη της σταύρωσης και το εξίσου υποκριτικό πανηγύρι της ανάστασης και ο λαός να γιορτάσει τη δική του αληθινή ανάσταση από τους ντόπιους και ξένους σταυρωτήδες.
Καλή ΑΝΑΣΤΑΣΗ.
ΥΓ: για τη μεταφορά του ¨αναστάσιμου φωτός¨ από τα Ιεροσόλυμα με στρατιωτικό αεροπλάνο και την υποδοχή του με τιμές αρχηγού κράτους δεν λέω τίποτα, αφού σε αυτή τη χώρα έγινε πρωθυπουργός για δυο χρόνια ακόμα και ο Γιωργάκης, γιατί όχι και το ¨άγιο φως¨ για μια μέρα;