Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2016

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΟΡΥΦΗΣ



Θα μπορούσες να την πεις και συνάντηση κορυφής αλλά δεν τη λες αφού η κορυφή προϋποθέτει και κάποιο πολιτικό ανάστημα που εδώ μάλλον δεν υπάρχει.

Παρόλα αυτά η συνάντηση Αλαβάνου- Λαφάζανη έγινε και μακάρι αυτό να έχει και αντίκρισμα στους ψηφοφόρους της αριστεράς ώστε να ανοίξει σε τούτο το σχηματισμό την πόρτα της βουλής.

Βέβαια υπάρχει και το θεώρημα που λέει ότι με παλιά υλικά δεν χτίζεις καινούρια οικοδομή, άντε το πολύ να κάνεις κάποιο μερεμέτι στον ετοιμόρροπο τοίχο.

Θα μπορούσε όμως στη συνάντηση να συμμετείχε και η Ζωή μπας και χτιζόταν κάτι ποιο στέρεο. Από ό,τι όμως δείχνουν τα πράματα η εν λόγω την έχει δει από καιρό αρχηγός και δύσκολα θα μπορούσε να συμφωνήσει με οποιονδήποτε, πέρα από τον εαυτό της και τις ιδεοληψίες της.

Κατά τα λοιπά η κυβέρνηση προχωράει προσπαθώντας να αποφύγει τρικλοποδιές και εμπόδια από αντιπολίτευση, καναλάρχες και εσχάτως από τους ρασοφόρους.

Μακάρι να τα καταφέρει και να μη χρειαστεί να ρίξει κι άλλο νερό στο κρασί της, ώστε να αναθαρρήσουμε κι όλοι εμείς που συνεχίζουμε να πιστεύουμε αυτή η κυβέρνηση είναι ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ  και όχι μια σύντομη παρένθεση για να ξανάρθει πιο άγρια η δεξιά.

Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2016

ΕΝΑ ΚΕΡΙ ΔΕΝ ΦΤΆΝΕΙ


 
Καλή και έξυπνη η κίνηση της προέδρου του κόμματος ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ να συναγωνιστεί τον Τσίπρα στο αίσθημα αφοσίωσης και πίστης στα ιδανικά του χριστιανισμού αλλά μάλλον δεν θα της βγει.
Θα έπρεπε να προχωρήσει σε κάτι πιο δυναμικό και μιας και νέες ιδέες δεν υπάρχουν για να τσιμπήσει το απηυδισμένο πόπολο μια λύση θα ήταν να πορευθεί χέρι-χέρι  με τη συντρόφισσα  Ραχήλ, και παραμάσχαλα την εικόνα του άγιου Παΐσιου, στα αναμμένα κάρβουνα εν είδει αναστενάρισσας.
Δεν είναι βέβαιο ότι θα πιάσει το κόλπο αλλά δεν βλέπω τι άλλο θα μπορούσε να κάνει προκειμένου να προσελκύσει τους πιστούς αφού το κερί από μόνο του δεν φέρνει αποτελέσματα, άσε που θεωρείται ξεπερασμένο και τετριμμένο.

Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2016

ΠΟΣΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ;


Σε πείσμα της πολιτικής λιτότητας και σε επιβεβαίωση του άλλου που έλεγε ότι λεφτά υπάρχουν κατάφερα φέτος  για δέκα μέρες να κάνω διακοπές σε ένα αγαπημένο τόπο σε παραλιακό χωριό λίγο έξω από το Ναύπλιο.
Τη δεύτερη μέρα κι ενώ απολάμβανα ένα φραπέ παγωμένο, κυριολεκτικά όμως αφού αντί για νερό το ποτήρι ήταν γεμάτο παγάκια(!), βλέπω στο διπλανό τραπέζι να με κοιτάζει κάποιος συνομήλικος περίεργα.
Με μιας ταυτόχρονα και οι δυό φωνάξαμε ο ένας το όνομα του άλλου: -Κουκλίτη! -Τάκη!
Ήταν ο φίλος που η τελευταία φορά που είχαμε πιει καφέ παρέα θα ήταν κοντά  πριν δέκα χρόνια στη βεράντα του εξοχικού του σπιτιού στην Ερέτρια.
Θυμάμαι τότε που μου έλεγε ότι καλύτερα είσαι εσύ που δεν έχεις εξοχικό και πας όπου θέλεις κάθε φορά, παρά εγώ που θέλω δεν θέλω έρχομαι εδώ επειδή πρέπει να ανοίγω και το σπίτι για να μη γεμίσει αράχνες.
Θυμήθηκα αυτή του την κουβέντα και τον ρώτησα αν ζήλεψε όλους εμάς που δεν έχουμε εξοχικό και γνωρίζουμε κι άλλους τόπους κι έτσι αποφάσισε κι αυτός να μας ακολουθήσει κλείνοντας το εξοχικό και να πάρει τους δρόμους.
Γέλασε και μου είπε ότι κοντά έπεσα.
Φίλε μου, συνέχισε, μέχρι το 1998 που έχτισα το εξοχικό στην Ερέτρια δεν ήξερα πόσους συγγενείς γνωστούς και φίλους είχα. Κάθε καλοκαίρι το σπίτι ήταν γεμάτο από κόσμο. Έφευγε η μια παρέα και έρχονταν η άλλη. Η γυναίκα μου στην κουζίνα κι εγώ στην ψησταριά να ψήνω στη σχάρα παϊδάκια
, μπριζόλες, μπιφτέκια και ό,τι άλλο βάζει ο νους σου.
Πέρυσι αποφάσισα να σκίσω τη γάτα και αντί για την Ερέτρια βρέθηκα στην Πρέβεζα.
Ήταν η πρώτη φορά που κατάλαβα τι σημαίνουν διακοπές και φέτος είναι η δεύτερη. Στο εξοχικό καλοκαίρι πια ποτέ, μόνο το χειμώνα!
Ευτυχώς, του είπα, που εγώ δεν έμεινα ποτέ στο σπίτι κι ούτε δοκίμασα τις ψηστικές σου ικανότητες γιατί τώρα θα ένιωθα ένοχος.
Ξαναγέλασε και μου είπε ότι αν ήμουν από αυτούς με το που θα με έβλεπε θα γύρναγε την πλάτη και θα έστριβε στη γωνία. Άλλωστε, συνέχισε, οι τύποι που τον θυμόταν κάθε καλοκαίρι αποκλείεται να πηγαίνουν κάπου για διακοπές και να βάλουν το χέρι στην τσέπη, οπότε περίπτωση να τρακάρει με κάποιον τέτοιον μάλλον δεν υπάρχει.
Και που μένεις; με ρώτησε.

Εδώ στου … του είπα, σε δωμάτιο που έχει και κουζίνα.
Μα κι εγώ εκεί μένω, και ακριβώς το έκανα επειδή έχει και κουζίνα γιατί στην ηλικία μας, πέρα από το οικονομικό, δεν μπορείς να τρως σε καθημερινή βάση ότι σου σερβίρουν έξω.
Έχω και τάβλι μου λέει όποτε θα έρχεσαι τα απογεύματα να παίζουμε και να πίνουμε κάνα ουζάκι.
Θα έρχομαι, του απάντησα, αλλά με την προϋπόθεση ότι το ούζο θα συνοδεύεται με μεζέ που θα ψήνεις στη σχάρα!
-Τη σχάρα την άφησα στην Ερέτρια φίλε και το ούζο πίνεται άνετα με ελιά και τυράκι!
Γελάσαμε.
Αν ήταν παραμύθι θα το έκλεινα με το ¨κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα¨.
Δεν είναι όμως και εύχομαι σε όλους καλό φθινόπωρο.  



Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2016

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ


Η εγκύκλιος που έστειλε το υπουργείο παιδείας, ενόψει της έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς, δεν αναφέρει πουθενά  ότι η προσευχή προηγείται υποχρεωτικά της έναρξης των μαθημάτων. Ούτε βέβαια και αναφέρει ότι απαγορεύεται αλλά μάλλον το αφήνει στη διακριτική ευχέρεια των διδασκόντων αν και πως θα γίνεται αυτό.

Με βάση αυτή την εγκύκλιο ξεσάλωσαν οι απανταχού θεματοφύλακες των ιερών και οσίων της φυλής αξιώνοντας, για μια ακόμα φορά, την εκδίωξη του ¨άθεου¨ υπουργού παιδείας. Μέχρι εδώ καλά, αφού δεν περίμενε κανείς από τους δεξιούς τελάληδες και τις παραφυάδες τους να συμφωνήσουν με τέτοια εγκύκλιο. Το κακό είναι ότι έγινε το έλα να δεις στα μιντια από τους συριζαίους οι οποίοι προσπαθούν να πείσουν όλους αυτούς τους θεοσεβούμενους ότι ο υπουργός δεν απαγορεύει την προσευχή και ότι τον… συκοφαντούν!

Αντί δηλαδή να τραβήξουν το αυτί του Φίλη ο οποίος δεν αναφέρει καθαρά ότι η προσευχή ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΕΤΑΙ για  λόγους αξιοπρέπειας, και όχι μόνο, τον υπερασπίζονται για την ασάφειά του και ορισμένοι τον κατηγορούν κιόλας επειδή δεν αντέγραψε την εγκύκλιο των περασμένων χρόνων.

Λοιπόν, αδέρφια κάτι δεν πάει καλά με το πλεούμενο που λέγεται σύριζα.

Να συμφωνήσουμε (λέμε τώρα…) ότι στο οικονομικό εφαρμόζει τα μνημόνια που υπέγραψαν οι προηγούμενοι πετσοκόβοντας μισθούς και συντάξεις μη μπορώντας να κάνει διαφορετικά. Στο θέμα το εκκλησιαστικό τι την εμποδίζει (την κυβέρνηση)  να θυμηθεί ότι είναι κόμμα της αριστεράς και να προχωρήσει στο αυτονόητο βάζοντας τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του;

Ακόμα-ακόμα γιατί επιτρέπει τη συνέχιση της είσπραξης ενός ευρώ σε κάθε τηλεφώνημα  για το κλείσιμο ραντεβού με τους γιατρούς του ΕΣΥ ή όπως αλλιώς το έχουν βαφτίσει;

Το ένα ευρώ ανά συνταγή το αφήνω γιατί αυτό έτσι κι αλλιώς στην καλυτέρευση των υπηρεσιών υγείας πηγαίνει…

Η εικόνα πάντως αυτού του ανεκδιήγητου υπουργού που ενώ περικόπτει τις συντάξεις προσπαθεί με αλχημείες να ισχυριστεί το αντίθετο είναι όλα τα λεφτά.

Με την απαραίτητη γραβάτα και το ασορτί μαντηλάκι στο πέτο βγήκε στο κρατικό κανάλι έχοντας κάνα δυό εικόνες της παναγιάς πίσω του (να μας φυλάει από κάτι τέτοιους τύπους) και μας γάνωσε το κεφάλι με τις ασυναρτησίες του.

Βλέποντάς τον έκανα (για μια ακόμα φορά) τη σκέψη αν αυτός είναι σε λάθος κόμμα ή εγώ έχω χάσει το μπούσουλα…