Κυριακή 31 Ιουλίου 2011

Παράλιες ιστορίες και όχι μόνο

Εκείνο που παρατηρώ τα τελευταία χρόνια είναι ότι λιγοστεύουν οι ελεύθερες παραλίες και πολλαπλασιάζονται με ταχείς ρυθμούς αυτές με τις ομπρέλες, που για να τις χρησιμοποιήσεις πρέπει να καταβάλεις κάποιο αντίτιμο.
Τούτο  από μόνο του, βέβαια, δεν είναι  κατ΄ ανάγκη κακό, αφού σε αυτές τις παραλίες επικρατεί μια απόλυτη καθαριότητα, σε αντίθεση με τις ελεύθερες που δεν είναι και τόσο ελεύθερες, από σκουπίδια!
Αυτό όμως είναι μια άλλη, μεγάλη  ιστορία, κι εγώ  θέλω να σας μιλήσω για δυό άλλες,  μικρότερες.
Η πρώτη.
Στο ταβερνάκι που βρισκόμουν και έτρωγα με τη σύζυγο, ήρθαν σε κάποια στιγμή και κάθισαν στο δίπλα τραπέζι και τρεις μεγαλοκοπέλες.
Οι δυό ήταν αρκετά εύσωμες, σε σημείο που για να κρύψουν ( όσο γίνεται τέλως πάντων) τα παραπανίσια κιλά τους, ήταν ντυμένες στο στυλ Φαραντούρη ή Νένα βενετσιάνου, αν προτιμάτε.
Δώσαν την παραγγελία τους και σε λίγο άρχισαν να καταφτάνουν τα πιάτα το ένα μετά το άλλο.
Τυροπιτάκια, μπουρεκάκια, μελιτζανοσαλάτα, τυροκαφτερή, Ρώσικη, γίγαντες, δυο μερίδες βλίτα, όλα αυτά για ορεκτικά προφανώς, και στη συνέχεια ακολούθησαν πατάτες τηγανητές, καλαμαράκια, μια πιατέλα με ψάρια (μάλλον κουτσομούρες) και κάνα δυό τρία πιάτα που δεν μπόρεσα να καταλάβω τι περιείχαν, παρόλο που ρώτησα και τη σύζυγο, σαν πιο ειδική στην κουζίνα, δήλωσε και κείνη άγνοια.
-Μα θα τα φάνε όλα αυτά; αναρωτήθηκε η γυναίκα μου σε λίγο.
Πριν προλάβω να απαντήσω, κι εγώ με ερώτηση βέβαια, ακούστηκε η μια από τις εύσωμες της παρέας.- Γκαρσόν, ξεχάσατε να φέρεται το χταπόδι που παραγγείλαμε!
Μετά από αυτό δεν μας έμεινε ποια καμιά απορία και σιγουρευτήκαμε ότι όντως, θα τα φάνε όλα!
Η δεύτερη.
Στον κεντρικό  δρόμο που κυκλοφορούσα μου έκαναν μεγάλη εντύπωση οι τεράστιες πινακίδες χριστιανικού περιεχομένου σαν και τούτη.

Ήταν πολλές και σε καμιά δεν υπήρχε  ίχνος μουτζουρώματος σαν κι αυτά που συναντούσες στις πινακίδες της τροχαίας και που είναι αναγκαίες για την ομαλή και χωρίς δυσάρεστα απρόοπτα κυκλοφορία.

Έκανα τη σκέψη ότι αυτοί οι ανεγκέφαλοι που μουτζουρώνουν τις ενημερωτικές πινακίδες της τροχαίας είτε είναι θρησκόληπτοι και δεν τολμούν να κάνουν κάτι ανάλογο και στις πινακίδες…του Θεού, είτε είναι βαλτοί από τους παπάδες για να έχουν (οι παπάδες) αυξημένα έσοδα από τις κηδείες που αναπόφευκτα θα είναι περισσότερες από την καταστροφή των οδικών σημάτων!
Κλείνω προς τη δεύτερη περίπτωση, γιατί αδυνατώ να πιστέψω ότι ένας χούλιγκαν, που καταστρέφει τις οδικές πινακίδες σήμανσης, διακατέχεται και από χριστιανικά συναισθήματα.
Η μήπως όχι;


Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

Επιστροφή από τις παραλίες

Στην επιστροφή μου από τις παραλίες χρησιμοποίησα τον ΟΣΙΟ ΔΑΥΙΔ, που για όσους δεν το γνωρίζουν τους πληροφορώ ότι πρόκειται  για ένα από τα  ferry που κάνουν το δρομολόγιο Αιδηψός-Αρκίτσα.
Εκεί που έπινα το ¨βαπορίσιο¨ καφέ είπα στη συνέχεια να πάω στο χώρο που και ο Βασιλιάς ακόμα, πάει μόνος του.
Το θέαμα ήταν αποκρουστικό. Νερό δεν υπήρχε και ο καθένας (που δεν σιχαίνονταν) έκανε την ανάγκη του πάνω…στην ανάγκη του άλλου!
Το πιο ωραίο όμως ήταν αυτή η πινακίδα-κλικ να μεγαλώσει.
Θέλω να πω στον πλοίαρχο και στο πλήρωμα ότι εγώ σεβάστηκα την προτροπή τους και άφησα τη λεκάνη όπως τη βρήκα για να τη βρουν και οι επόμενοι…
Να σημειώσω μόνο ότι υπήρχε και άλλη λεκάνη με πιο…χοντρά πράματα τα οποία όμως δεν άντεξα να μείνω να τα φωτογραφήσω κι έτσι  φωτογράφησα την πιο κόσμια εικόνα.

Κατά τα λοιπά εύχομαι σε όσους πρόκειται να πάνε διακοπές να περάσουν όσο καλά πέρασα εγώ και για όσους επέστρεψαν, καλό χειμώνα.
Υπάρχουν φυσικά και κείνοι που δεν πρόκειται να πάνε διακοπές λόγω μνημονίου και άλλων συναφών… Σε όλους αυτούς, εκτός από το kalo koyragio, θέλω να πω,να μη  ξεχνάνε πως το κόμμα που ψηφίζει ο Βαρδινογιάννης δεν πρέπει να είναι το ίδιο που ψηφίζει κι εκείνος.
Αυτά και συνεχίζουμε…

Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011

Πάμε παραλία;


Λέω να την κάνω για καμιά 15αριά μέρες σε κάποια παραλία.
Θα αφήσω πίσω την αγανάκτησή  μου για τα μέτρα της κυβέρνησης και θα πάρω μαζί μου λίγο από το άρωμα των δακρυγόνων που εισέπνευσα προχτές στο σύνταγμα.
Για τις κενές ώρες, που αναπόφευκτα θα έχω  στη διάρκεια των διακοπών μου, σκέφτηκα να πάρω μερικά βιβλία μαζί μου.
Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύτηκα στο τι και ποια βιβλία πρέπει να επιλέξω για να μην πλήξω. Μετά από σοβαρή σκέψη και μελέτη των δεδομένων κατέληξα  στα εξής:
1) Την παλαιά διαθήκη στην απλοελληνική, για να χαλαρώνω και να φαίνομαι γαλήνιος και εντελώς πράος, σαν ηλίθιος που δεν ξέρει που βρίσκεται και τι κάνει.
2) Τους βίους των αγίων, για να αντλώ κουράγιο και να λέω ότι δεν φτάνει να φαίνεσαι ηλίθιος πρέπει και να το δείχνεις.
3) Επειδή όμως υπάρχει περίπτωση στο γυρισμό να έχω ξεχάσει όσα ήξερα, θα πάρω μαζί μου και καμιά δεκαριά τεύχη της ΚΟΜ.ΕΠ. (ΚΟΜμουνιστική  ΕΠιθεώρηση, για τους αμύητους), ώστε να συνδυάσω το θρησκευτικό με το επαναστατικό φρόνημα. Θα μου πεις, γίνεται; Θα σου πω, αμέ; Η Κανέλλη μια χαρά τα καταφέρνει, εγώ γιατί όχι;
Καλό μήνα και kalo koyragio


ΥΓ: δυστυχώς όσο κι αν έψαξα δεν βρήκα κανένα τεύχος της ΚΟΜ.ΕΠ, που μάλλον θα τα πέταξα από την τσαντίλα μου όταν προσχώρησε ο καθοδηγητής μου ο Ανδρουλάκης στο ΠΑΣΟΚ, όμως δεν κωλώνω. Θα πάρω μαζί μου το Κεφάλαιο, αλλά  επίτομο γιατί που να κουβαλάω τώρα τόσους τόμους στις διακοπές, άσε που ίσως και να μην προλάβαινα να τους διαβάσω όλους!