Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

Κ.ΑΚ.Α

Μου ήρθαν τις τελευταίες μέρες κάμποσα mails όπου με καλούν να συμμετάσχω στις διάφορες συγκεντρώσαςεις των ¨αγανακτισμενών¨ με κύριο επιχείρημα, για να με πείσουν προφανώς και να κάνουν πειστικότερη την πρόσκλησή τους, ότι δε μετέχουν κόμματα! Η ιδέα και μόνο ότι σε μια συγκέντρωση λαϊκή δεν γίνονται δεκτά τα κόμματα μου φέρνει ανατριχίλα. Δηλαδή, τι σημαίνει η μη συμμετοχή των κομμάτων σε μια συγκέντρωση και ποιοι είναι αυτοί που καλούν το λαό να διαμαρτυρηθεί ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης ;

Ποια είναι ακριβώς τα ¨πιστεύω τους¨ και με τι σκοπεύουν να αντικαταστήσουν τους τρακόσους όταν τους καταργήσουν;
Με το Βαρδινογιάννη, που τώρα είναι ελεύθερος από τον παναθηναϊκό, με τον Μάκη Ψωμιάδη που τον άφησαν ελεύθερο επειδή είναι καθαρός και τίμιος, ή μήπως με τον άγιο Θεσσαλονίκης Άνθιμο;
Ελπίζω βέβαια να μην έχουν κατά νου να θέλουν να αντικαταστήσουν τους τρακόσους με το στρατό, γιατί δεν υπάρχει κάποιος με το ¨ανάστημα¨ ενός Παπαδόπουλου ή ενός Πατακού, άσε δηλαδή που τώρα δεν υπάρχουν ξερονήσια, να για να στείλουν τους τρακόσους μαζί με τα κάμποσα εκατομμύρια που είναι οπαδοί του κοινοβουλευτισμού…
Για όλους αυτούς τους ¨αγανακτισμένους¨ που οι τρακόσοι, από την Παπαρήγα μέχρι τον Καρατζαφέρη είναι όλοι ίδιοι, δεν υπάρχει κάποιος που να ξεχωρίζει, είτε σαν όνομα είτε σαν φορέας;
Εντάξει, δεν λέω, η αριστερά δεν στέκεται στο ύψος της και αδυνατεί να παίξει τον ενωτικό- συσπειρωτικό ρόλο που απαιτούν οι καιροί και τα γεγονότα, αλλά βρε αδερφέ το να βάζεις Παπαρήγα Τσίπρα Σαμαρά Παπανδρέου και λοιπούς στο ίδιο τσουβάλι εκτός από άδικο είναι και ανιστόρητο.
Και εν πάσει περιπτώσει, για να μην αδικώ κι εγώ όλους τους ¨αγανακτισμένους¨, βάζοντάς τους στο ίδιο τσουβάλι, δέχομαι ότι πολλοί από αυτούς δεν είναι ούτε του Άνθιμου ούτε της χούντας (και των υπολοίπων) οπαδοί, αλλά είναι απλά ακομμάτιστοι (;) και θέλουν στις ερχόμενες εκλογές να κατέβουν με κάποιο σχηματισμό διεκδικώντας την ψήφο του λαού και να γίνουν οι επόμενοι τρακόσοι.
Το πρόβλημα, βέβαια, είναι ότι στις εκλογές κατέρχονται ¨κομματισμένα¨ κόμματα και όχι ακομμάτιστα!
Επειδή είμαι άνθρωπος καλών προθέσεων και θέλοντας να βοηθήσω τους ¨αγανακτισμένους ακομμάτιστους¨ να κατέλθουν και να διεκδικήσουν και την δική μου ψήφο στις ερχόμενες εκλογές, τους ρίχνω την ιδέα της ονομασίας του σχηματισμού τους.
Κόμμα ΑΚομμάτιστων Αγανακτισμένων, και για συντομία: Κ.ΑΚ.Α.










Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011

Να πεθαίνεις για τις ιδέες σου...


Τίποτα πιο ηρωικό, τίποτα πιο ωραίο από το να πεθαίνει κανείς για τις ιδέες του.
Για τις ιδέες όμως, όχι για τα  ιδεολογήματα που φανατίζουν και μετατρέπουν τον άνθρωπο σε ζώο.
Εικοσάχρονα παιδιά που θα μπορούσαν να διαθέσουν τις δυνάμεις τους παλεύοντας για μια καλύτερη ζωή, μαχαιρώνονται για τα σώβρακα και τις φανέλες των ποδοσφαιρικών ομάδων, που έχουν  επικεφαλής τους ανθρώπους τύπου Ψωμιάδη, Μπέου και άλλων  παρόμοιων τύπων.
Και τι μπορείς  να περιμένεις, άλλωστε, από μια κοινωνία και ένα λαό που συντηρεί δώδεκα(!) αθλητικές εφημερίδες, με την πρώτη σε κυκλοφορία να αγοράζεται από 30000 κόσμο, ενώ οι πολιτικές (με εξαίρεση τα ΝΕΑ ) με το ζόρι φτάνουν τις 10-20000 πωλήσεις.
Ας μη μιλήσουμε για τις εφημερίδες της αριστεράς, που ο μεν Ριζοσπάστης φτάνει τα 5000 φύλλα με το ζόρι ενώ η Αυγή δεν πιάνει ούτε τα 2000 φύλλα.
Μ΄ αυτά και μ΄ αυτά, φτάσαμε να έχουμε για πρωθυπουργούς το γιό του Παπανδρέου και  τον ανιψιό του Καραμανλή, για αντιπρόεδρο τον εγγονό του Πάγκαλου  και για γενικούς κουμανταδόρους την τρόικα των αρπακτικών της Ευρώπης και του διεθνούς κεφαλαίου.
Γενικά, τέτοιος λαός που είμαστε τέτοιοι κυβερνήτες μας αξίζουν, γιατί είμαστε ίδιοι με αυτούς που ψηφίζουμε.
Αν δεν ήμασταν ίδιοι θα τους είχαμε αλλάξει…

Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011

Στην Καρδαμύλη με τον ΓΑΠ

Έτυχε να βρίσκομαι στη Καρδαμύλη, στην παραλία του Ριτσά,  την ημέρα που και ο ΓΑΠ με την ακολουθία του και ψευδώνυμο επιδίδονταν στο αγαπημένο του άθλημα, το κανό.
Το κακό είναι πως το έμαθα ότι συνευρισκόμασταν στην ίδια παραλία όταν πια είχε αναχωρήσει.
Και γιατί θα ήταν καλό να το ήξερα όταν βρισκόταν εκεί; θα πει κάποιος.
Μα για να του ζητήσω αυτόγραφο, να φωτογραφηθώ μαζί του και να του πω ότι δεν χρειάζεται να βιάζεται να γυρίσει στην Αθήνα αφού έτσι κι αλλιώς η τρόικα κυβερνάει.
Δεν πειράζει όμως που δεν τον συνάντησα, ίσως κάποια άλλη φορά να σταθώ πιο τυχερός.
Στην ταβέρνα που έφαγε, πάντως, πήγα κι εγώ και όταν ρώτησα το γκαρσόν τι έφαγε ο πρωθυπουργός για να παραγγείλω τα ίδια με ρώτησε αν έχω πάρει το ΕΚΑΣ, επειδή ίσως να μην έφτανε ο μισθός μου σκέτος για να πληρώσω το λογαριασμό.
Χάρηκα που ο σερβιτόρος διέθεται το ανάλογο χιούμορ και τον ξαναρώτησα για την τιμή της σουίτας που κοιμήθηκε, μιας και ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας ήταν ο ίδιος με το ξενοδοχειακό συγκρότημα.
Στεναχωρήθηκα που το γκαρσόν έχασε το χιούμορ του και μου είπε να δώσω την παραγγελία γιατί έχει και δουλειά.
Παράγγειλα, αλλά δεν θα πω τι, μη και διαβάσει ο πρωθυπουργός ή κάποιος κολλητός του ότι έφαγα σαρδέλα στα κάρβουνα και νομίσει ότι το έκανα για λόγους οικονομίας-δόξα το θεό, μέρος από τη σύνταξη μού  δίνει  ακόμα το κράτος.