Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

ΤΙ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ;

Θα μπορούσε να ήταν ένα συναρπαστικό αστυνομικό μυθιστόρημα. Αυτό είπα τελειώνοντας την ανάγνωση του βιβλίου του Κουφοντίνα με τις 478  σελίδες.
Στη συνέχεια σκέφτηκα πως πρέπει να έχει κανείς αρχ,,,, για να παρατήσει μια ζωή γεμάτη υποσχέσεις για λαμπρή καριέρα και να περάσει στην παρανομία, με στόχο να κάνει αυτόν τον κόσμο καλύτερο για όλους.
Μετά σταμάτησα να σκέφτομαι και μονολόγησα: άξιζε τόσο κόπο, τόσες θυσίες, τόσο αίμα για κάτι που από την αρχή ήταν καταδικασμένο σε αποτυχία;
Λέμε πως οι μόνοι χαμένοι αγώνες είναι αυτοί που δεν δόθηκαν, αλλά στην περίπτωση της 17Ν χαμένος αγώνας ήταν και ο δικός τους κι αυτό φαινόταν από την αρχή. Όταν αγωνίζεσαι με κουκούλα και στο σκοτάδι είναι αδύνατο να βγεις στο τέλος νικητής, γιατί ο αγώνας σου, και αν ακόμα είναι δίκαιος, αφορά εσένα και μερικούς σαν κι εσένα, αφού το δίκιο σου το μετατρέπεις  σε θέαμα και ιστορία για ρομαντικές προσεγγίσεις, τύπου Ρομπέν των δασών. Που βέβαια ο Ρομπέν των δασών στο τέλος εξόντωσε όλους τους κακούς, γιατί ακριβώς δεν φορούσε κουκούλα και τον αγώνα του τον έκανε κτήμα του λαού.
Πολλά με εντυπωσίασαν στην αφήγηση αλλά αυτό που μου έμεινε είναι ο διάλογος που έκανε  ο Κουφοντίνας με κάποιον από τους συντρόφους του όταν άρχισαν οι συλλήψεις και όπου νάναι οι διωκτικές αρχές θα έφταναν και στα ίχνη του.
<<Τι σκέφτεσαι να κάνεις;>>  τον ρώτησε ο άλλος.
Δεν του είπε ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ αλλά ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ κι αυτό τον πλήγωσε, γιατί είδε ξαφνικά πως το ΕΜΕΙΣ έγινε ξαφνικά ΕΓΩ και πώς το ¨όλοι για έναν και ένας για όλους¨ δεν ήταν παρά μια φράση από τους τρεις σωματοφύλακες του Δουμά, ενώ στη ζωή, ακόμα και για επαναστάτες, ισχύει το ο σώζων εαυτόν σωθήτω!
Συμπέρασμα;
Αν είναι να αλλάξει κάτι σε αυτή τη ρημάδα τη ζωή αυτό θα γίνει μόνο με αγώνες μαζικούς και πάντα στο φως. Αν αυτό ίσχυε στη εποχή του Νταβέλη, ισχύει πολύ περισσότερο σήμερα που το σύστημα είναι σε θέση να ελέγξει ακόμα και την ανάσα σου. Τα υπόλοιπα είναι ιστορίες που μπορείς να διαβάζεις σε βιβλία ή να  βλέπεις σε ταινίες για να σπας τη μονοτονία του βίου σου ταξιδεύοντας σε κόσμους φανταστικούς…

 

 

Κυριακή 9 Μαρτίου 2014

ΟΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ

Μεταξύ μας, ποτέ δεν σκόπευα να αγοράσω και στη συνέχεια να διαβάσω το βιβλίο του Κουφοντίνα αλλά  από τη στιγμή που του έγινε τέτοια διαφήμιση από τα ΜΜΕ μάλλον δεν θα αποφύγω την ανάγνωσή του.
Φόβος να παρασυρθώ από το περιεχόμενό του και να ασπαστώ τις απόψεις του συγγραφέα δεν υπάρχει, γιατί είμαι σε ηλικία που ακόμα κι αν το ήθελα δεν θα μπορούσα να γίνω αντάρτης πόλης και να αρχίσω να εξολοθρεύω τους ταξικούς μου εχθρούς.
Άσε  που μου είναι δύσκολο να καταλάβω αυτό που δεν κατάλαβα πιτσιρικάς. Πώς είναι δηλαδή δυνατό να αλλάξεις ένα σύστημα σκοτώνοντας καμπόσους κολαούζους του; Εδώ μια οκτωβριανή επανάσταση που πήρε την εξουσία με τα όπλα, και που δεν άφησε ρουθούνι από τσάρους πρίγκιπες και λογής προνομιούχους, έχοντας στο πλάι του ολόκληρο λαό, δεν κατάφερε να γκρεμίσει τον καπιταλισμό, θα τον γκρεμίσουν  οι αντάρτες πόλης με επιλεγμένα θύματα- στόχους;
Βέβαια, θα μου πεις, και τι μας νοιάζει εμάς αν διαβάσεις ή όχι το βιβλίο του Κουφοντίνα; σε ρώτησε κανένας; Όχι, κανείς δεν με ρώτησε γατί δει νοιάζει και κανέναν. Να σας πω όμως ότι ζήλεψα το Μπαλάφα, αυτόν τον περίεργο τύπο του ΣΥΡΙΖΑ, που χωρίς να τον ρωτήσει κανένας δήλωσε σε κάποιο τηλεοπτικό πάνελ πως αυτός δεν θα διαβάσει το βιβλίο του Κουφοντίνα.
Ούτε και η θειά μου που κοιμάται με την βίβλο στο προσκεφάλι της θα διαβάσει το βιβλίο του Κουφοντίνα, γιατί εκείνη  τη μόνη αλήθεια που αναγνωρίζει είναι αυτή των ¨ιερών κειμένων¨ και ό,τι άλλο πέρα από αυτή την αλήθεια δεν την αφορά.
Ευτυχισμένος άνθρωπος η θειά μου. Είναι σίγουρη πως κατέχει τη μόνη και μοναδική αλήθεια. Να νομίζει άραγε το ίδιο και ο Μπαλάφας και αρνείται να διαβάσει τον Κουφοντίνα;
Τελειώνοντας το κείμενο κατέληξα: θα το διαβάσω το βιβλίο. Θέλω να μάθω από πρώτο χέρι  και την ¨άλλη¨ αλήθεια, έστω και από περιέργεια βρε αδερφέ!
Δεν σε ρωτάω αν το διαβάσεις κι εσύ αλλά μια περιέργεια όλο και την έχω…Μη μου πεις ότι η περιέργεια σκότωσε τη γάτα.Δεν είμαι γάτα.
Ίσως ο Μπαλάφας να νομίζει πως είναι…