Τετάρτη 27 Αυγούστου 2014

Ο ΤΡΑΚΑΔΟΡΟΣ

Πριν από δέκα περίπου μέρες πήγα  με κάποιο φίλο να επισκεφτούμε κάποιον  άλλο κοινό φίλο που νοσηλευόταν στο νοσοκομείο
Συναντήσαμε μερικούς ακόμα γνωστούς εκεί και με το που τελειώσαμε την επίσκεψή μας στον ασθενή κάτσαμε (εφτά τον αριθμό)  στο καφέ που βρίσκεται έξω από το νοσοκομείο για να μιλήσουμε για τη ματαιότητα τούτου του ψεύτικου κόσμου…
Στην παρέα βρέθηκε και ο Τ., ένας τύπος πάντα χαμογελαστός, με το χάρισμα να διηγείται απίθανες ιστορίες και να λέει ανέκδοτα με ένα δικό το μοναδικό τρόπο. Είχε όμως το ελάττωμα να μη βάζει ποτέ το χέρι στην τσέπη, σε σημείο που ο Σκρούτζ μπροστά του να μοιάζει με ανέμελο πλέιμπόι κουβαρντά.
Δύσκολα θα βρισκόταν κάποιος που θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι τον κέρασε ποτέ αυτός ο τύπος ή πως του πήρε κάποτε δανεικά.
Αντίθετα, εκείνος έχει κεραστεί από όλους και έχει δανειστεί από τους περισσότερους και πολλές φορές τα δανεικά ήταν και αγύριστα (θύμα του κι εγώ…)
Επόμενο ήταν κάποια στιγμή οι πόρτες σιγά-σιγά να κλείσουν και όποιος τον έβλεπε να στρίβει  στη γωνία, για να μην πέσει απάνω του. Έκατσε κι αυτός μαζί μας μια και να τον αποφύγουμε δεν μπορούσαμε.

Όταν ήρθε η ώρα του λογαριασμού μού κατέβηκε μια φαεινή ιδέα και περισσότερο για να αστειευτώ είπα: <<τους καφέδες σήμερα τους κερνάει ο Τ.>>  και όλοι εν χωρώ συμφωνήσαν με την πρότασή μου ενώ ο ευρωφονιάς σκάζοντας ένα παγωμένο χαμόγελο και κοιτώντας με είπε : <<γιατί όχι; σιγά το ποσό>> μέτρησε τα άτομα και σηκώθηκε λέγοντας, << είμαστε εφτά, πάω μέσα να πληρώσω>>.
Μου έδωσαν όλοι  συγχαρητήρια  πού κατάφερα τον τρακαδόρο να κεράσει και αφού γύρισε κι εκείνος, σηκωθήκαμε ικανοποιημένοι και φύγαμε.
Το πρωί σήμερα με πήρε τηλέφωνο ο Θ. και μου είπε πως επισκέφτηκε, μαζί με δυό ακόμα κοινούς γνωστούς, και πάλι το φίλο  στο νοσοκομείο και στη συνέχεια πήγαν  στο καφέ που ήταν απέξω και το γκαρσόν όταν τους έφερε την παραγγελία τους είπε, << την περασμένη φορά που είσαστε η παρέα των εφτά ατόμων ξεχάσατε να πληρώσετε το λογαριασμό>>.
<<Μα ήρθε ένας από την παρέα μέσα και πλήρωσε>> του είπε ο φίλος. << Μάλιστα, τον είδαμε που σας μίλησε και μπήκατε μαζί στην αίθουσα.>>
<< Ποιος ήταν; ένας κάπως  κοντός και καραφλός;>>
<<Ναι>> του απάντησε ο Θ.
<< Μα αυτός με ρώτησε που είναι η τουαλέτα και του έδειξα.>> του είπε ο σερβιτόρος.
Τελικά ο Θ. πλήρωσε το λογαριασμό ζητώντας χίλια συγνώμη από το σερβιτόρο και του είπε πόσο τον θαυμάζει για την καλή του μνήμη.

Κλείνοντας τη συνομιλία με το Θ. πήρα στο κινητό  το σελέμη να τον ρωτήσω γιατί άφησε το λογαριασμό απλήρωτο. Εκείνος  μόνο που δεν έβαλε τα κλάματα από τη στεναχώρια του. Μου είπε πως  τελευταία η μνήμη του άρχισε  να του δημιουργεί προβλήματα και πως πηγαίνοντας να πληρώσει σκέφτηκε να πάει πρώτα στην τουαλέτα, με αποτέλεσμα βγαίνοντας να ξεχάσει εντελώς το λογαριασμό!
Ήξερα πως κάποια δικαιολογία θα βρει να μου πει αλλά αυτό ομολογώ πως  ξεπέρασε κάθε μου πρόβλεψη.
<<Καλά>>  του είπα. << σου εύχομαι περαστικά και να προσέχεις.>>
<<Ευχαριστώ φίλε μου,>> μού είπε <<αν κι αυτό που με φοβίζει δεν είναι μη και ξεχνάω να πληρώνω, αλλά μη ξεχνάω και αρχίζω να πληρώνω>>!  

Σάββατο 16 Αυγούστου 2014

ΓΙΑΤΙ;


 
Όταν συνάντησα τον Αντρέα, το φίλο από το στρατό, στο σταθμό του Περισσού το 1971 του σύστησα τη γυναίκα μου και κοιτάζοντάς με έντονά στα μάτια με ρώτησε: γιατί;
Μέχρι σήμερα δεν κατάλαβα τι ακριβώς εννοούσε. Γιατί παντρεύτηκα ή γιατί είχα διαλέξει τη συγκεκριμένη γυναίκα;
Να σημειώσω πως ο Αντρέας δεν ζει σήμερα και πως ήταν ο γνωστός μετέπειτα τραγουδιστής Αντρέας Ζακυνθινάκης, ο οποίος πέθανε στα 46 του χρόνια πνιγμένος μέσα στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά.
Κάποτε που τον ξαναβρήκα και πάλι τυχαία, κάνα δυο χρόνια πριν πεθάνει, γνωρίζοντας και βλέποντας την κατάπτωσή του, τον κοίταξα έντονα στα μάτια και δακρυσμένος του είπα: γιατί;
Κούνησε το κεφάλι χωρίς να μου απαντήσει.
<<Έλα κάνα βράδυ από το κέντρο που τραγουδάω να με ακούσεις>> μου είπε, και πρόσθεσε. <<Δεν ξεχνάω πως ήσουν από τους πρώτους που όταν με άκουσες να σιγοτραγουδάω στη σκοπιά το ¨είμαι ένα κορμί χαμένο¨ μου είπες ότι είμαι καλύτερος από τον Καζαντζίδη>>.
Δεν τον ξανάδα και το δικό του με το δικό μου γιατί  μένουν αναπάντητα.

Και πως ξαφνικά θυμήθηκα ξαφνικά γεγονότα τόσο παλιά; Είναι επειδή  σήμερα  στο παρκινγκ μιας ταβέρνας συνάντησα έναν άλλο φίλο από το στρατό ο οποίος όταν με είδε με αγκάλιασε φωνάζοντας: <<Αντρέα φίλε μου, τι κάνεις;>>  Ήταν ο Νικήτας ο οποίος  αν και δεν  έμοιαζα στο ελάχιστο με το Χαμένο φίλο με είχε μπερδέψει στο μυαλό του με κείνον, ίσως  λόγω της στενής παρέας που κάναμε.
<<Δεν είμαι ο Αντρέας, ο Κουκλίτης είμαι >> του είπα . <<Αν ήμουν ο Αντρέας τώρα δεν θα μιλάγαμε>> εξηγώντας του τους λόγους.
Μου είπε πως δεν το γνώριζε γιατί μετά το στρατό έφυγε μετανάστης στην Αυστραλία και γύρισε το 2007 στην Ελλάδα, λίγο  με το που βγήκε στη σύνταξη.
Προχωρήσαμε και καθίσαμε στο ίδιο τραπέζι, όπου για πάνω από τρείς ώρες βαρέθηκαν οι γυναίκες μας να μάς  ακούν να λέμε ιστορίες από το στρατό!
Κάπου προς το τέλος γυρίσαμε την κουβέντα στο σήμερα και το καλό είναι πως κι εκείνος ΣΥΡΙΖΑ θα ψηφίσει, αλλά το κακό είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ τελευταία όλο και ΠΑΣΟΚ του ΄81 θυμίζει…
Ένα ακόμα γιατί που γυρεύει απάντηση.
Χωρίσαμε ανταλλάσσοντας τηλέφωνα, λέγοντάς του πως την επόμενη φορά το λογαριασμό θα το πληρώσω εγώ, έστω και αν συνεχίζουμε την πορεία μας αγκαλιά με την τρόικα και τα μνημόνια…
Γιατί υπάρχει και φιλότιμο!

Τετάρτη 6 Αυγούστου 2014

ΤΗΛΕΠΑΙΧΝΙΔΙΑ


Μια και ειδήσεις χτες δεν υπήρχαν, λόγω απεργίας των ΜΜΕ, κάνοντας ζάπινγκ έπεσα στη ΝΕΡΙΤ και το (γλείφτη) Ρένο Χαραλαμπίδη που παρουσίαζε ένα παιχνίδι γεωγραφικών γνώσεων.
Δυό νεαροί, αγόρι κορίτσι,
που δεν πρόλαβα να μάθω τη δουλειά κάνουν, ήταν στο πάνελ και καλούνταν να επιλέξουν τη σωστή απάντηση ανάμεσα σε τέσσερις.
Ο Βο'ι'οδομάτης, ποιού ποταμού παραπόταμος είναι;
Α:του Αώου
Β: του Αχέροντα
Γ: του Λούρου
Δ: του Άραχθου
Η νεαρή, αφού σκέφτηκε λίγο, απάντησε.
<< Το Α (η σωστή απάντηση) δεν μου λέει κάτι, το Γ (ο Λούρος) πρώτη φορά το ακούω>>.
Τελικά επέλεξε το Λούρο που για πρώτη φορά άκουγε.
Η επόμενη ερώτηση ήταν σχετική με ένα χωριό το Ζαγορίου, τη Βίτσα, και μια γιορτή που γίνεται εκεί στο τέλος του Οκτώβρη και ζητούσε από τον παίκτη τη σωστή απάντηση στο τι ακριβώς είναι αυτή η γιορτή.
Α: Γιορτή του μελιού
Β: Γιορτή της ρίγανης
Γ: Γιορτή της ελιάς
Δ: Γιορτή του τσίπουρου
Και ξεκίνησε πάλι η νεαρά να λέει με χαριτωμένο ύφος.
<< Το τσίπουρο το αποκλείω γιατί βγαίνει στη θάλασσα...>>.
Δεν άντεξα και άλλαξα κανάλι κι έτσι δεν έμαθα αν επέλεξε σαν σωστή απάντηση τη γιορτή της ελιάς, όπου αφθονεί στις χιονισμένες κορφές του Ζαγορίου και όχι το τσίπουρο που βγαίνει στη θάλασσα!

Αναρωτιέμαι αν οι παίκτες που επιλέγονται για να συμμετάσχουν σε ένα, οποιοδήποτε, παιχνίδι γνώσεων περνάνε από κάποιο σχετικό τεστ ώστε να τσεκαριστεί αν τουλάχιστον γνωρίζουν μερικά βασικά πράγματα για να μη ξεφτιλίζονται τόσο σε γνωστούς και φίλους όσο και στους άγνωστους τηλεθεατές.

Τώρα βέβαια θα μου πεις, τόσα γεγονότα γύρω μας κι εσύ ασχολείσαι με τα τηλεπαιχνίδια;
Έλα μου ντε!