Η εικόνα της αριστεράς

Η ΠΑΣΚΕ, η συνδικαλιστική παράταξη που πρόσκειται στο ΠΑΣΟΚ (για όσους δεν το γνωρίζουν), στο προηγούμενο Διοικητικό Συμβούλιο (ΔΣ) της ΓΣΕΕ κατείχε τις 21 από τις 45 έδρες.
Μετά το πέρας του τελευταίου, 34ου συνεδρίου, που πραγματοποιήθηκε στη Χαλκιδική, αύξησε κατά μια τις έδρες της!
Παραλίγο, δηλαδή, θα κατακτούσε την αυτοδυναμία, με εκλογικό σύστημα την απλή αναλογική!!!
Το αποτέλεσμα αυτό στην ανώτερη εργατική συνομοσπονδία της χώρας, μας δίνει να καταλάβουμε πως τα όποια μέτρα της κυβέρνησης θα περάσουν χωρίς να ανοίξει μύτη.
Κι όχι μόνο αυτό, αφήνει και ίχνη υποψίας πως η πρόωρη καταφυγή στις κάλπες από τη ΝΔ ήταν μια στημένη ιστορία, αφού με ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ στα ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΑ χέρια, θα είχε καεί το σύμπαν αν επιχειρούσε η ΔΕΞΙΑ να περάσει τέτοια πρωτοφανή αντιλαϊκά μέτρα.
Και η αριστερά;
Ποια αριστερά;
Το μεν ΚΚΕ κατέχει 9 έδρες στο ΔΣ της συνομοσπονδίας και 3 ο ΣΥΝ. Δεν λέω 12, επειδή αυτοί οι αριθμοί δεν αθροίζονται με τίποτα!
Δεν αθροίζονται, γιατί τα δυό αυτά σχήματα δεν φαίνεται να συγκλίνουν πουθενά στο πως, στο πότε, στο αν και με ποια μέσα μπορούν να αντιπαλέψουν τις επιλογές της ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ κυβέρνησης.
Και πρέπει να είναι αφελής κάποιος να πιστεύει ότι αυτοί οι δυο σχηματισμοί έχουν την ελάχιστη ιδεολογική σχέση μεταξύ τους.
Οι θέσεις του ΣΥΝ (που δεν είναι και ενιαίες), σε σχέση με αυτές του ΚΚΕ, γύρω από την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι εντελώς αντίθετες. Οι μεν πιστεύουν στο θεσμό, οι δε αγωνίζονται να απεμπλακεί η χώρα από αυτόν-χωρίς όμως να μας λένε τι θα γίνει και πως θα πορευτούμε από κει κι ύστερα. Οι διαφορές βέβαια δεν εντοπίζονται μόνο στο επίπεδο της ΕΕ αλλά και σε πλείστα άλλα.
Και λοιπόν; έτσι θα περάσουν τα μέτρα;
Ναι, έτσι θα περάσουν. Με ¨άσφαιρα¨ πυρά από τις ελεγχόμενες από την κυβέρνηση συνδικαλιστικές ηγεσίες, με κανα γιαούρτι από κάποιους θερμόαιμους σε κάποιον εργατοπατέρα, με κάποιες μολότωφ και σπάσιμο βιτρινών από κάποιους αντεξουσιαστές και με τις ήρεμες-γραφικές παρελάσεις του ΠΑΜΕ…
Και θα περάσουν τα μέτρα με τη σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας του λαού, γιατί αν η πλειοψηφία δεν το ήθελε, θα ψήφιζε με άλλα κριτήρια, τόσο στις βουλευτικές, όσο και στις εκλογές στα συνδικάτα.
Ο λαός όμως δεν εμπιστεύεται την αριστερά.
Και φυσικά, δεν φταίει ο λαός που της γυρίζει την πλάτη αλλά φταίει η αριστερά που δεν είναι ικανή να αλλάξει την ιδέα που έχει ο λαός για κείνη.
Με καταγγελίες και ρητορικά εφευρήματα του περασμένου αιώνα, δεν πείθεις κανέναν.
Καλά τα ιδεολογήματα αλλά υπάρχει κι η ζωή. Υπάρχει το σήμερα που απαιτεί λύσεις άμεσες και όχι ευχολόγια που παραπέμπουν στο μακρινό μέλλον.
Η ευκαιρία για την αριστερά είναι σήμερα, είναι τώρα. Αν δεν την αρπάξει, θα σημαίνει, όχι ότι δεν μπορεί, αλλά ότι δεν θέλει ευθύνες και βολεύεται στο ρόλο του…εισαγγελέα.
Ένα πρώτο βήμα, για να αλλάξει το όλο κλίμα και να μεταστραφεί ο λαός, θα ήταν να δει μια μεγάλη και ενωμένη αριστερά που θα προτείνει λύσεις ρεαλιστικές και όχι να ποντάρει στην εξαθλίωσή του, προκειμένου να αυξήσει τις δυνάμεις της.
Η σημερινή, όμως, εικόνα της αριστεράς μοιάζει με τα μικρά μπακάλικα που προσπαθούν να αντιπαρατεθούν στα σούπερ μάρκετ.
Εντάξει, δεν μπορεί η αριστερά να γίνει σούπερ μάρκετ, ας φροντίσει τουλάχιστον να μη θυμίζει συνοικιακό μπακάλικο!