Τετάρτη 4 Μαρτίου 2015

ΙΣΤΟΡΙΑ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΥ

Είχα κάποτε μια φίλη που ήταν όμορφη έξυπνη και γλυκιά.
Μετά από δεσμό κάποιων μηνών θέλησα να της κάνω ένα δώρο στην ονομαστική της γιορτή.
Με ευχαρίστησε και μου είπε πως αυτή γιορτάζει 13 μερικές μέρες αργότερα επειδή ήταν παλαιοημερολογίτισσα.
Γέλασα και τη ρώτησα αν μου κάνει πλάκα για να της κάνω δώρο και με το παλιό ημερολόγιο.
Σοβάρεψε και κει που είχα συνηθίσει μια κοπέλα με ένα γλυκό χαμόγελο και μάτια που έλαμπαν σε ένα όμορφο πρόσωπο, αγρίεψε και μου είπε θυμωμένη πως με θέματα πίστης δεν αστειεύεται, κι όταν είδε πως συνέχισα να γελάω μου είπε πως αν επιμένω να την αντιμετωπίζω με αυτό τον τρόπο είναι ικανή να φτάσει και στο χωρισμό.
Της είπα πως οι φανατικοί είναι ένα είδος ανθρώπων που με αηδιάζουν. Μου είπε πως κι εκείνη την αηδιάζουν οι άνθρωποι που δεν σέβονται την πίστη των άλλων.
Χωρίσαμε αμίλητοι.
Ούτε ένα γεια ούτε μια καληνύχτα.
Με στενοχώρησε ο χωρισμός αλλά ήταν η αφορμή να μάθω ότι ο φανατισμός είναι χειρότερος από την ηλιθιότητα.
Θα μου πεις πως και θυμήθηκα αυτή την παλιά ιστορία και ποιος ο λόγος που τη μεταφέρω σε αυτό το χώρο.
Αιτία στάθηκε μια τυχαία συνάντηση με την παλιά μου φίλη στην ουρά όχι του ΙΚΑ αλλά ενός ταμείου μιας τράπεζας.
Της πρότεινα να κάτσουμε κάπου να τα πούμε και δέχτηκε.
Μετά από την ανταλλαγή των τυπικών φιλοφρονήσεων ¨δεν άλλαξες καθόλου, κι εσένα δεν σε ακούμπησε ο χρόνος¨ μου είπε ότι αισθάνεται την ανάγκη να μου ζητήσει συγνώμη για τον τρόπο που χωρίσαμε και πως είχα απόλυτο δίκιο όταν της είπα ότι οι φανατικοί με αηδιάζουν.
Εξαιτίας αυτού μου του θρησκευτικού φανατισμού, συνέχισε να  μου λέει, έχασα τα δυό μου κορίτσια που πήγαν και κλείστηκαν σε μοναστήρι, ενώ ένα χρόνο μετά πέθανε από τον καημό του και ο άντρας μου.
Κλείνοντας τη συζήτηση μου είπε, ακόμα, ότι όχι μόνο χριστιανή παλαιοημερολογίτισσα δεν είναι αλλά ότι έγινε πιο άθεη κι από μένα!
Χωρίσαμε ανταλλάσσοντας τηλέφωνα για να ξαναβρεθούμε και να τα πούμε αλλά δεν το βλέπω να γίνεται.
Μετά από τριάντα χρόνια εγώ έμεινα χωρίς μαλλιά κι απόκτησα κοιλιά, και κείνη από λυγερόκορμη καστανή έγινε παχουλή με έντονα ξανθά μαλλιά.
Σε αυτή την ηλικία η ιστορία θα μπορούσε να έχει συνέχεια μόνο στο βιβλίο του Μάρκες ¨Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΑ ΧΡΌΝΙΑ ΤΗΣ ΧΟΛΕΡΑΣ¨.

Αν δεν έχεις διαβάσει το βιβλίο διάβασέ το γιατί που να σου εξηγώ τώρα…

2 σχόλια:

Λωτοφάγος είπε...

Πολύ θλιβερή ιστορία, φίλε μου. Τι κρίμα που η στενομυαλιά της κατέστρεψε τη ζωή των αγαπημένων της!
Δεν θυμάμαι να γνώρισα πραγματικά ανθρώπους φανατικά πιστούς σε μια θρησκεία. Μάλλον νιώθαμε αμοιβαία απώθηση και χωρίζαμε νωρίς.
Σε κάποιες εκδρομές θυμάμαι κανα-δυό, που όμως με απέλπισαν τόσο με τη θρησκοληψία τους, ώστε συμπεριφερόμουν σαν να μην υπήρχαν.
Σέβομαι τη θρησκεία του διπλανού μου, αλλά απομακρύνομαι μόλις διαπιστώσω φανατισμό.

KOYKLITIS είπε...

Λωτοφάγος

Η χριστιανική θρησκεία έχει θεσπίσει ένα κατάλογο με τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα και είναι από εκείνα τα ελάχιστα σημεία που συμφωνώ μαζί της.
Θα μπορούσε να συμπεριλάβει κι αυτό, του φανατισμού, σαν θανάσιμο αμάρτημα αλλά μάλλον δεν είναι σύμφωνο με τα συμφέροντά της γιαυτό και το παραλείπει...