Τώρα βέβαια, για
να είμαστε και μες την πραγματικότητα, ο λαός για καλύτερο τοποτηρητή των ευρωπαίων
(κι όχι μόνο) κεφαλαιοκρατών ψάχνει παρά για Έλληνα πρωθυπουργό.
Ακόμα κι έτσι όμως,
προσωπικά, προτιμώ έναν τοποτηρητή με αριστερές προδιαγραφές παρά ένα γνήσιο απόγονο
του χατζηαβατισμού και κήρυκα της υποτέλειας.
Με τον πρώτο
υπάρχει κάποια αμυδρή ελπίδα να βγούμε στο ξέφωτο, με το δεύτερο είναι σίγουρο
πως τα δεσμά της εξάρτησης από ντόπιους και ξένους αφεντάδες θα δυναμώσουν και το
γονάτισμα του λαού από τις πιέσεις και τα βάρη που θα του φορτώσουν θα είναι
μόνιμα και δυσβάστακτα.
Θα μου πεις ότι
υπάρχει και ο Λαφαζάνης ο απροσκύνητος με τη Ζωή την ασυμβίβαστη, αλλά αυτό
μόνο σαν ανέκδοτο ακούγεται και σήμερα με αυτές τις συνθήκες καιρός για
ανέκδοτα δεν υπάρχει.
Α, είναι και το
ΚΚΕ, όμως αυτοί περιμένουν τον καπιταλισμό να σαπίσει για να αναλάβουν την
εξουσία χωρίς να κινδυνεύουν να χάσουν την ιδεολογική τους καθαρότητα.
Φυσικά υπάρχει και η λύση της αποχής, αυτή η λύση όμως ευνοεί τους τσοπάνηδες που βλέπουν το λαούς σαν ασύντακτο κοπάδι και καλύτερα είναι να την αποφεύγει κανείς, αν δεν είναι οπαδός του
μηδενισμού…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου