Αν όχι τώρα,πότε;

Αντί να κάτσουν στο ΚΚΕ να δουν τι μπορούν να κάνουν ώστε να ενωθεί η αριστερά και ενωμένη να προτείνει λύσεις ρεαλιστικές για την έξοδο από την κρίση, ψάχνουν να βρουν τρόπους για να διατηρήσουν τη μίζερη εκλογική τους κυριαρχία στο χώρο.

Ένας από αυτούς τους τρόπους είναι και το πανηγύρι που στήσαν για να μας κάνουν γνωστό ότι αναγνωρίζουν τα λάθη του παρελθόντος και αποκαθιστούν τη μνήμη των Ζαχαριάδη Βελουχιώτη και Βαβούδη.
Εντάξει, καλό να αναγνωρίζεις τα λάθη του παρελθόντος, μήπως όμως θα ήταν καλύτερα να αναγνωρίσεις και τα λάθη του παρόντος, σταματώντας αυτή τη γελοία τακτική των χωριστών συγκεντρώσεων;
Δεν ξέρω, αλλά κάτι μου λέει ότι στο ΚΚΕ δεν υπάρχει ούτε στο βάθος του μυαλού του η προοπτική να αναλάβει, με άλλες προοδευτικές δυνάμεις εννοείται, τη διακυβέρνηση της χώρας.
Και πώς να υπάρχει στο μυαλό τους κάτι τέτοιο, όταν η Παπαρήγα δήλωσε, σε απάντηση ανάλογης πρότασης του Τσίπρα, ότι μια τέτοια προοπτική είναι ουτοπική και πως μια τέτοια κυβέρνηση που δεν θα έχει στα χέρια της την οικονομία τίποτα δεν μπορεί να πετύχει!
Στη συνέχεια είπε πως μια κυβέρνηση των ¨προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων¨ δεν θα έχει καμιά τύχη αφού οι συνθήκες είναι ανώριμες για κάτι τέτοιο και τα μονοπώλια αφού θα ανασυνταχτούν θα θελήσουν να πάρουν εκδίκηση, και ο λαός που θα είναι ανέτοιμος θα απογοητευτεί και θα φουντώσει το κίνημα της κατσαρόλας.
Ναι, έτσι, ή περίπου έτσι, τα είπε!
Και λέω εγώ, που ήμουν νιός και γέρασα : μα πότε στο διάολο θα ωριμάσει αυτός ο λαός και οι συνθήκες;
Όχι τίποτα άλλο δηλαδή αλλά μη βγουν ξανά μετά από καμιά εβδομηνταριά χρόνια και πουν ότι είχαν κάνει λάθος τότε (σήμερα) και δεν είχαν πάρει χαμπάρι ότι ήταν ώριμες οι συνθήκες και άφηναν το ΓΑΠ να ξεπουλάει το λαό και τη χώρα.
Με λίγα λόγια, και για να μη κρυβόμαστε πίσω από κούφια λόγια, θεωρίες, και τσιτάτα: υπάρχει εναλλακτική αριστερή πρόταση διακυβέρνησης ή απλά λέμε (σαν το λαγό του γνωστού ανέκδοτου) και καμιά μαλ…. για να περνά η ώρα, και να συντηρούμε βεβαίως και το μαγαζί μας;
Ο λαός, πάντως, είναι σίγουρο ότι περιμένει την αριστερά να βγει από το καβούκι της και να διεκδικήσει στα ίσα την εξουσία κι αν η αριστερά, το ΚΚΕ δηλαδή, δεν το κάνει τώρα ας μη κατηγορεί το λαό για ανωριμότητα αλλά τον εαυτό του και την ανικανότητά του να βλέπει να σχεδιάζει και να πράττει…
Στο τέλος-τέλος, αν όχι τώρα πότε;