Τετάρτη 27 Αυγούστου 2014

Ο ΤΡΑΚΑΔΟΡΟΣ

Πριν από δέκα περίπου μέρες πήγα  με κάποιο φίλο να επισκεφτούμε κάποιον  άλλο κοινό φίλο που νοσηλευόταν στο νοσοκομείο
Συναντήσαμε μερικούς ακόμα γνωστούς εκεί και με το που τελειώσαμε την επίσκεψή μας στον ασθενή κάτσαμε (εφτά τον αριθμό)  στο καφέ που βρίσκεται έξω από το νοσοκομείο για να μιλήσουμε για τη ματαιότητα τούτου του ψεύτικου κόσμου…
Στην παρέα βρέθηκε και ο Τ., ένας τύπος πάντα χαμογελαστός, με το χάρισμα να διηγείται απίθανες ιστορίες και να λέει ανέκδοτα με ένα δικό το μοναδικό τρόπο. Είχε όμως το ελάττωμα να μη βάζει ποτέ το χέρι στην τσέπη, σε σημείο που ο Σκρούτζ μπροστά του να μοιάζει με ανέμελο πλέιμπόι κουβαρντά.
Δύσκολα θα βρισκόταν κάποιος που θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι τον κέρασε ποτέ αυτός ο τύπος ή πως του πήρε κάποτε δανεικά.
Αντίθετα, εκείνος έχει κεραστεί από όλους και έχει δανειστεί από τους περισσότερους και πολλές φορές τα δανεικά ήταν και αγύριστα (θύμα του κι εγώ…)
Επόμενο ήταν κάποια στιγμή οι πόρτες σιγά-σιγά να κλείσουν και όποιος τον έβλεπε να στρίβει  στη γωνία, για να μην πέσει απάνω του. Έκατσε κι αυτός μαζί μας μια και να τον αποφύγουμε δεν μπορούσαμε.

Όταν ήρθε η ώρα του λογαριασμού μού κατέβηκε μια φαεινή ιδέα και περισσότερο για να αστειευτώ είπα: <<τους καφέδες σήμερα τους κερνάει ο Τ.>>  και όλοι εν χωρώ συμφωνήσαν με την πρότασή μου ενώ ο ευρωφονιάς σκάζοντας ένα παγωμένο χαμόγελο και κοιτώντας με είπε : <<γιατί όχι; σιγά το ποσό>> μέτρησε τα άτομα και σηκώθηκε λέγοντας, << είμαστε εφτά, πάω μέσα να πληρώσω>>.
Μου έδωσαν όλοι  συγχαρητήρια  πού κατάφερα τον τρακαδόρο να κεράσει και αφού γύρισε κι εκείνος, σηκωθήκαμε ικανοποιημένοι και φύγαμε.
Το πρωί σήμερα με πήρε τηλέφωνο ο Θ. και μου είπε πως επισκέφτηκε, μαζί με δυό ακόμα κοινούς γνωστούς, και πάλι το φίλο  στο νοσοκομείο και στη συνέχεια πήγαν  στο καφέ που ήταν απέξω και το γκαρσόν όταν τους έφερε την παραγγελία τους είπε, << την περασμένη φορά που είσαστε η παρέα των εφτά ατόμων ξεχάσατε να πληρώσετε το λογαριασμό>>.
<<Μα ήρθε ένας από την παρέα μέσα και πλήρωσε>> του είπε ο φίλος. << Μάλιστα, τον είδαμε που σας μίλησε και μπήκατε μαζί στην αίθουσα.>>
<< Ποιος ήταν; ένας κάπως  κοντός και καραφλός;>>
<<Ναι>> του απάντησε ο Θ.
<< Μα αυτός με ρώτησε που είναι η τουαλέτα και του έδειξα.>> του είπε ο σερβιτόρος.
Τελικά ο Θ. πλήρωσε το λογαριασμό ζητώντας χίλια συγνώμη από το σερβιτόρο και του είπε πόσο τον θαυμάζει για την καλή του μνήμη.

Κλείνοντας τη συνομιλία με το Θ. πήρα στο κινητό  το σελέμη να τον ρωτήσω γιατί άφησε το λογαριασμό απλήρωτο. Εκείνος  μόνο που δεν έβαλε τα κλάματα από τη στεναχώρια του. Μου είπε πως  τελευταία η μνήμη του άρχισε  να του δημιουργεί προβλήματα και πως πηγαίνοντας να πληρώσει σκέφτηκε να πάει πρώτα στην τουαλέτα, με αποτέλεσμα βγαίνοντας να ξεχάσει εντελώς το λογαριασμό!
Ήξερα πως κάποια δικαιολογία θα βρει να μου πει αλλά αυτό ομολογώ πως  ξεπέρασε κάθε μου πρόβλεψη.
<<Καλά>>  του είπα. << σου εύχομαι περαστικά και να προσέχεις.>>
<<Ευχαριστώ φίλε μου,>> μού είπε <<αν κι αυτό που με φοβίζει δεν είναι μη και ξεχνάω να πληρώνω, αλλά μη ξεχνάω και αρχίζω να πληρώνω>>!  

3 σχόλια:

Λωτοφάγος είπε...

Χαχαχα! Καλά, δεν παίζεται ο τύπος!
Φαντάσου τον καημένο τον σερβιτόρο, που είχε αναγκαστεί να πληρώσει τους καφέδες σας από την τσέπη του.

KOYKLITIS είπε...

Λωτοφάγος

Το ποσό του λογαριασμού δεν ήταν και σπουδαίο,κάτι λιγότερο από 20€,αλλά ένας τέτοιος την ημέρα να του βρίσκεται την έκανε από κούπες ο σερβιτόρος.
Εγώ πάντως είπα στο σπαγκοραμμένο "φίλο" να μη κάνει το λάθος να περάσει ούτε απέξω από το καφε-αν και νομίζω πως σε τέτοιους τύπους παρόμοιες συμβουλές μάλλον είναι περιττές...

akrat είπε...

χαχαχα

είναι μερικοί....

απίστευτοι