Ο ΚΑΗΜΟΣ ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ
Φανταστικός ο διάλογος βέβαια αν και μια δόση αλήθειας θα μπορούσε να την έχει αφού, σύμφωνα με κάποιους κακόγλωσσους, ο Μανώλης πολύ θα το ήθελε να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Να του ευχηθούμε να μακροημερεύσει και μετά από πέντε χρόνια εδώ είμαστε.
Ποτέ δεν είναι αργά...
4 σχόλια:
Ας χλευάσουμε λοιπόν το "γέρο", αφού... τόλμησε να αμφισβητήσει. έστω και στοιχειωδώς, τους νεοεξουσιαστές μας.
Άθελά μου κάνω μια σύγκριση μεταξύ Γλέζου και Ευτύχη Μπιτσάκη και σκέφτομαι πως η φιλοδοξία -αν αυτό ήταν το κίνητρο- δεν γνωρίζει χρόνια.
(Επειδή υπάρχει το ιστορικό του Επικρατείας επί ΠΑΣΟΚ, το λέω)
Ας ξυπνούσα μια μέρα, με τους απλούς Έλληνες αδελφωμένους και τι στον κόσμο!
Καλό σου μήνα.
ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ
Δεν πρόκειται για χλευασμό αλλά για παράθεση γεγονότων και μιας πραγματικότητας που ο καθένας την περιγράφει όπως την αντιλαμβάνεται.
Να σου θυμίσω ότι πάνω σε αυτή την (αναμφισβήτητα ηρωική) πράξη, του κατεβάσματος της σβάστικας από την ακρόπολη, καριέρα έκανε μόνο ο ένας από τους δυό συμμετέχοντες.
Ο έτερος έζησε σεμνά και έφυγε αθόρυβα από το μάταιο τούτο κόσμο.
Λωτοφάγος
Και το δικό μου όνειρο είναι κάποια στιγμή να έβλεπα αδελφωμένους, αν όχι όλους τους Έλληνες, τουλάχιστον αυτούς που έχουν κοινά συμφέροντα και επιδιώξεις.
Φαίνεται όμως ότι αυτό δεν θα γίνει ποτέ και βέβαια δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο αλλά παγκόσμιο γιαυτό και ο καπιταλισμός, στην κυριαρχία του, καταφέρνει να διαιρεί και να βασιλεύει.
Δημοσίευση σχολίου